دوره 19، شماره 4 - ( زمستان 1391 )                   جلد 19 شماره 4 صفحات 361-355 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Rajaei F, Akhavan Tavakkoli M, Azhdari-Zarmehri H. Studying of chronic multiple sequential stress effects on microscopic structure of cerebellar cortex in male rat. J Birjand Univ Med Sci 2012; 19 (4) :355-361
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-1197-fa.html
رجایی فرزاد، اخوان توکلی مریم، اژدری زرمهری حسن. بررسی اثرات استرس مزمن چندگانه ترتیبی، بر ساختار میکروسکوپی قشر مخچه موش صحرایی نر. مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند 1391; 19 (4) :361-355

URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-1197-fa.html


1- گروه علوم تشریحی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران. ، farzadraj@yahoo.co.uk
2- گروه علوم تشریحی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران
3- گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
چکیده:   (13538 مشاهده)
زمینه و هدف: افزایش استرس به دنبال پیشرفت تکنولوژی، می‌تواند باعث اختلال در فعالیت بافت‌ها و اعضای بدن شود. با توجه به نقش مخچه در هماهنگی حرکات بدن، مطالعه حاضر به منظور بررسی آثار استرس بر روی قشر مخچه موش صحرایی انجام شد. روش تحقیق: 18 سر موش‏ صحرایی نر نژاد ویستار، به صورت تصادفی به 2 گروه مساوی تقسیم شدند. حیوانات در گروه تحت استرس، به مدت 10 روز، در معرض استرس‌های مختلف به صورت محرومیت غذایی، محرومیت آب، بی‌حرکتی در دمای 4 درجه، شنای اجباری و ایزولیشن قرار گرفتند؛ در حالی که حیوانات گروه کنترل، بدون هیچ مداخله‌ای در قفس‌های خود نگهداری شدند. پس از مدت مورد نظر، حیوانات بیهوش شده و مخچه آنها جدا و وزن شد. پس از آماده‌کردن برش‌های میکروسکوپی از لب راست مخچه و رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، تعداد و اندازه سلول‌های پورکینژ و ضخامت لایه مولکولار قشر مخچه، با برنامه نرم‌افزاریImage Tool ، در گروه‌های مورد مطالعه تعیین شد و داده‌ها از نظر آماری در سطح معنی‌داری 05/0P< مقایسه گردید. یافته‌ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میانگین تعداد و اندازه سلول‌های پورکینژ، در گروه تحت استرس (به ترتیب 87/1±17/6 و 7/14±75/89) نسبت به گروه کنترل (به ترتیب 65/1±43/8 و 25/17±68/96) کاهش معنی‌داری داشت (به ترتیب 001/0 P< و004/0(P<، ولی میانگین ضخامت لایه ملکولار در گروه تحت استرس، تفاوت معنی‌داری نسبت به گروه کنترل نداشت. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استرس مزمن چندگانه ترتیبی، با کاهش اندازه و تعداد سلول‌های پورکینژ، احتمالاً اثرات منفی بر قشر مخچه موش دارد.
متن کامل [PDF 222 kb]   |   متن کامل (HTML)   (3673 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی | موضوع مقاله: فيزيولوژي
دریافت: 1391/5/26 | پذیرش: 1391/12/16 | انتشار الکترونیک: 1394/12/20

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Birjand University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb