زمینه و هدف: پساب‌های صنایع چرم‌سازی و آبکاری، از متداول‌ترین منابع ورود کروم به آب‌های پذیرنده می‌باشند؛ لذا هدف از این تحقیق، مقایسه پتانسیل نانوذرات اکسید روی و پراکسید هیدروژن، جهت حذف کروم 6 ظرفیتی از آب‌های آلوده می‌باشد. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی- تحلیلی، فاکتورهای مؤثر بر فرایند احیا از جمله ZnO (با غلظت 05/0- g/L15/0) و H2O2 (با غلظت 5/0-mol/L5/1) در فرایند UV/H2O2 و pH (5-9) مورد بررسی قرار گرفتند. غلظت اولیه سوبسترا، بین 1/0-mg/L15 متغیر در نظر گرفته شد. محلول استوک کروم شش ظرفیتی، با استفاده از حل‌کردن دی‌کرومات پتاسیم (K2Cr2O7) در آب مقطر یک بار تقطیر، تهیه گردید. غلظت باقیمانده کروم، به وسیله دستگاه اسپکتروفتومتری در طول موج 540 نانومتر اندازه‌گیری گردید. یافته‌ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که با افزایش غلظت احیاکننده‌ها و همچنین کاهش pH، راندمان احیای کروم افزایش پیدا می‌کند. در غلظت‌های پایین کروم، اثر فرایند نانوفتوکاتالیستی بیشتر از روش شیمیایی بود اما در غلظت‌های بالا عکس این حالت مشاهده گردید. در این تحقیق، اثر این فرایند بر روی نمونه‌های آب طبیعی نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه‌گیری: UV/ZnO که یک فرایند پاک و بدون لجن می‌باشد، برای احیای Cr(VI) به Cr(III) مؤثر می‌باشد.

واژه‌های کلیدی: پراکسید هیدروژن، اکسید روی، پرتوتابی فرابنفش، کروم 6 ظرفیتی، آب آلوده

متن کامل [PDF 348 kb]   (3863 دریافت)