AU - Kazemi, Toba AU - Qasemi, Mahsa AU - Taghavi-shawazi, Mohsen TI - Epidemiologic study of patients with DVT in Birjand Vali-e-asr hospital- (2009-2014): Short Communication PT - JOURNAL ARTICLE TA - Yektaweb JN - Yektaweb VO - 23 VI - 1 IP - 1 4099 - http://journal.bums.ac.ir/article-1-1945-fa.html 4100 - http://journal.bums.ac.ir/article-1-1945-fa.pdf SO - Yektaweb 1 AB  - زمینه و هدف: ترمبوز وریدهای عمقی (Deep vein Thrombosis)، در صورت تأخیر در تشخیص و درمان می‏تواند منجر به عوارض جدی مانند آمبولی ریه شود. با توجه به اهمیت ارزیابی و توصیف بیماری در هر جامعه، این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژیک بیمارانDVT انجام شد. روش تحقیق: این مطالعه توصیفی-تحلیلی، بر روی تمام بیمارانی که با تشخیص DVT در سال‏های 1388 تا 1393 در بیمارستان ولیعصر بیرجند بستری شدند، صورت گرفت. یک دانشجوی پزشکی آموزش‏دیده؛ با بررسی پرونده، شرح حال انترن، گزارش پرستار و دستورات پزشک معالج، پرسشنامه محقق‌ساخته را برای هر بیمار تکمیل کرد. سپس با بیماران به‌صورت تلفنی تماس گرفته شد و در مورد وضعیت بیمار از نظر عوارض بیماری، بستری مجدد و یا فوت سؤال و اطلاعات در پرسشنامه ثبت گردید. درنهایت داده‌ها، کدبندی و در نرم‌افزار SPSS (ویرایش 18) وارد شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری test-T و X2 در سطح معنی‏داری 05/0>P صورت گرفت.. یافته‌ها: در مدت مطالعه، 263 نفر با تشخیص DVT در بخش‏های قلب و داخلی بیمارستان ولیعصر بیرجند بستری شدند. 2/50درصد آنها مرد بودند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 45/18±84/55 سال بود. در 1/98درصد افراد، اندام تحتانی درگیر بود. شایع‌ترین عامل خطر بی‏حرکتی و کمترین عامل، سابقه خانوادگی DVT بود. بین عوامل خطر DVT و جنس، فقط سیگار معنی‏دار بود که در مردان شایع‌تر بود. 8/3درصد بیماران در طی 5سال به‌علت عوارض DVT فوت کردند. شش‌درصد عود بیماری و آمبولی ریه در 4/3%افراد، مشاهده شد. نتیجه‌گیری: شایع‌ترین عامل خطر DVT، بی‏تحرّکی است؛ بنابراین لازم است پیشگیری لازم در افراد پرخطر انجام شود تا احتمال بروز DVT کاهش یابد. CP - IRAN IN - Atherosclesis and coronary artery research center LG - eng PB - Yektaweb PG - 86 PT - Short Communication YR - 2016