دوره 18، شماره 3 - ( پاييز 1390 )                   جلد 18 شماره 3 صفحات 167-159 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Rajabzadeh A, Ebrahimzadeh Bideskan A, Hami J, Rajabzadeh A, Serki E. The effect of lovastatin and vitamin E on glomerular volume in diabetic rats. J Birjand Univ Med Sci 2011; 18 (3) :159-167
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-722-fa.html
رجب زاده علی اکبر، ابراهیم زاده بیدسکان علیرضا، حامی جواد، رجب زاده علیرضا، سرکی الهام. مقایسه‌ اثرات درمانی لوواستاتین و ویتامین E بر حجم گلومرول‌های کلیه در موش‌های صحرایی دیابتی. مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند 1390; 18 (3) :167-159

URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-722-fa.html


1- دانشجوی دکتری تخصصی علوم تشریح، گروه علوم تشریحی و بیولوژی سلولی، دانشکده‌ پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد ، Rajabzadeh86@gmail.com
2- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
3- دانشکده علوم دانشگاه تربیت معلم تهران
4- دانشکده علوم دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده:   (20204 مشاهده)
زمینه و هدف: نفروپاتی شایع‏ترین عارضه‏ دیابت است. بیان شده که استرس‏های اکسیداتیو نقش مهمی در پاتوژنز نفروپاتی دارند. از طرفی لوواستاتین و ویتامین E باعث تأخیر در پیشرفت نفروپاتی می‏گردند. هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر داروهای لوواستاتین و ویتامینE بر حجم کلیه و گلومرول‏ها در کلیه‏های دیابتی می‏باشد. روش تحقیق: چهل عدد موش صحرایی نر از نژاد ویستار، به صورت تصادفی به پنج گروه تقسیم شد. گروه اول به عنوان گروه کنترل و گروه‏های دوم تا پنجم، به عنوان گروه‏های آزمایش که توسط استرپتوزوسین (mg/kg 60) به صورت داخل صفاقی دیابتی شدند، در نظر گرفته شدند. شصت روز پس از القاء دیابت، گروه سوم، تحت درمان با لوواستاتین (mg/kg/day10)، گروه چهارم تحت درمان با ویتامین E ( IU/kg100) و گروه پنجم تحت درمان همزمان با داروهای فوق قرار گرفتند. پس از اتمام دوره‏ درمان، موش‏های صحرایی‏ بیهوش و کلیه‏های آنها برداشته شد. پس از رنگ‏آمیزی، مقاطع جهت تخمین حجم کل کلیه و گلومرول‏ها با استفاده از قانون کاوالیری مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج تحقیق حاضر نشان می‏دهند که حجم کل کلیه و حجم گلومرول‏ها در گروه دیابتی نسبت به گروه کنترل افزایش معنی‏داری داشت (P<0.01). درمان با لوواستاتین منجر به کاهش معنی‏دار حجم کل گلومرول‏ها در مقایسه با گروه دیابتی شد (P<0.01)؛ هر چند حجم کل گلومرول‏ها در گروه تحت درمان با ویتامین E در مقایسه با گروه دریافت‏کننده‏ لوواستاتین و گروه دریافت‏کننده‏ همزمان دو دارو کاهش بیشتری از خود نشان داد (p<0.001). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، به نظر می‏رسد تجویز لوواستاتین و ویتامین E اثرات محافظتی بر روی کلیه موش‏های صحرایی دیابتی داشته و در نتیجه باعث بهبود آسیب‏های عملکردی و ساختاری گلومرولی ناشی از دیابت می‏گردند.
متن کامل [PDF 325 kb]   (2615 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی | موضوع مقاله: غدد
دریافت: 1389/8/11 | پذیرش: 1390/3/25 | انتشار الکترونیک: 1394/12/20

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Birjand University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb