زمینه و هدف: سرطان سرویکس از شایعترین سرطان های زنان در دنیاست؛ عوامل خطر ابتلا به این بیماری عبارتند از: سن بالا، وضعیت اجتماعی اقتصادی پایین، مولتی پاریتی، شروع فعالیت جنسی در سنین پایین، داشتن شرکای جنسی متعدد، عفونت باHuman Papillomavirus (HP)V، سابقه بیماری مقاربتی، سیگار کشیدن، استفاده طولانی مدت از Oral Contraceptive Pills (OCPs)، فقر تغذیه ای و چندین عامل دیگر. استفاده از OCPs و سایر وسایل پیشگیری از بارداری به نحوی در بروز این بیماری مطرح شده اند. با توجه به وسعت استفاده از وسایل پیشگیری از بارداری در ایران، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط استفاده از روشهای رایج پیشگیری از بارداری (قرصهای خوراکی، IUD و کاندوم) و سرطان سرویکس انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه مورد- شاهدی، از بین مراجعه کنندگان به بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران، 109 بیمار مبتلا به سرطان سرویکس در گروه مورد و 218 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان که به عللی غیر از بیماریهای زنان و مامایی مراجعه کرده بودند؛ در گروه شاهد قرار گرفتند. معیارهای ورود به مطالعه برای گروه مورد، ایرانی و مسلمان بودن، پاتولوژی مثبت سرطان سرویکس و معیارهای ورود به مطالعه برای گروه شاهد، مسلمان و ایرانی بودن، تست پاپ اسمیر طبیعی طی یک سال گذشته، عدم وجود سابقه درمان با کوتر، کرایو و مخروط برداری بود. اطلاعات حاصل با استفاده از آزمونهای آماری t و Chi-Square و در سطح معنی داری P£0.05 تحلیل شدند.
یافته ها: 99% از افراد گروه مورد و 87.2% از افراد گروه شاهد، سابقه استفاده از وسایل پیشگیری از بارداری داشتند (P=0.0004). 70.6% از افراد گروه مورد و 67% از افراد گروه شاهد سابقه مصرف قرصهای خوراکی (P=0.52)، 14.8% از افراد گروه مورد و 13.5% از افراد گروه شاهد سابقه استفاده از (P=0.75)IUD و 43% از افراد گروه مورد و 31% از افراد گروه شاهد، سابقه استفاده از کاندوم داشتند (P=0.029).
نتیجه گیری: در این مطالعه ارتباط معنی داری بین استفاده از قرصهای ضد بارداری و IUD و ابتلا به سرطان سرویکس وجود نداشت ولی بین استفاده از کاندوم و ابتلا به سرطان سرویکس ارتباط معنی داری حاصل گردید که شاید به دلیل استفاده کوتاه مدت و نامنظم از کاندوم توسط افراد بوده است؛ زیرا اثر حفاظتی کاندوم با طول مدت استفاده و استفاده منظم رابطه مستقیم دارد.