دوره 13، شماره 1 - ( بهار 1385 )                   جلد 13 شماره 1 صفحات 15-9 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشیار گروه آموزشی بهداشت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد ، mazloomy_s@yahoo.com
2- استادیار گروه آموزشی جراحی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
3- پزشک عمومی؛ دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
4- کارشناس بهداشت عمومی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
5- عضو هیأت علمی گروه آموزشی آمار، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
چکیده:   (16606 مشاهده)
زمینه و هدف: سرطان پستان شایعترین سرطان زنان در بیشتر کشورهای جهان محسوب می گردد. یکی از مهمترین راههای تشخیص زودرس این بیماری، خودآزمایی پستان است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش بهداشت بر روی آگاهی، نگرش و عملکرد معلمان زن مدارس راهنمایی شهر یزد در مورد سرطان پستان انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی که از نوع قبل و بعد بود، جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه در دو مرحله قبل و بعد از آموزش در مورد 140 معلم زن مدارس راهنمایی شهر یزد انجام شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون آماری McNemar، در سطح معنی داری P?0.05انجام شد.
یافته ها: آموزش خودآزمایی پستان باعث افزایش آگاهی، نگرش و عملکرد شد و در همه موارد، اختلاف در سطح P<0.001 معنی دار بود. بین عوامل فردی (سن، تحصیلات و سابقه کار) و میزان تاثیر آموزش بهداشت بر آگاهی، نگرش و عملکرد جامعه مورد بررسی ارتباط آماری معنی داری مشاهده نشد. پس از پیگیری یک ماهه از نظر عملکرد، مشاهده شد که 62.86% از زنان مورد مطالعه، قبل از آموزش، خودآزمایی پستان را به علت ندانستن روشهای صحیح آن انجام نمی دادند که بعد از آموزش به 33.57% کاهش یافت (P=0.000).
نتیجه گیری: به طور کلی، ساده ترین و مهمترین روش در تشخیص زودرس سرطان پستان، معاینه پستان هم توسط فرد و هم توسط پزشک است. توجه به این امر در بیماریابی و تشخیص سرطان پستان در همان مرحل اولیه بسیار کمک کننده است. به همین علت توصیه می شود معلمان تحت برنامه های موثر آموزش بهداشت در خصوص سرطان پستان و چگونگی خودآزمایی آن قرار گیرند.
متن کامل [PDF 190 kb]   (2490 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی | موضوع مقاله: آموزش بهداشت
دریافت: 1385/6/15 | پذیرش: 1394/12/20 | انتشار الکترونیک: 1394/12/20

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.