زمینه و هدف: بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک نوع بیماری مزمن دستگاه عصبی مرکزی است که یکی از شایعترین اختلالات عصب شناختی می باشد. این بیماری در نتیجه آسیب به ماده ای به نام میلین به وجود می آید و علایم متعدی را به وجود می آورد. این مطالعه با هدف مقایسه پنج عامل بزرگ شخصیت و منبع کنترل در افراد مبتلا به MS و افراد سالم انجام شد.
روش بررسی: در این تحقیق که به روش علی - مقایسه ای (پس رویدادی) انجام شد، 42 بیمار مبتلا به MS و 42 فرد سالم مورد مطالعه قرار گرفتند که از نظر جنس، سن، وضعیت تاهل و سطح تحصیلات با یکدیگر همسان بودند. پرسشنامه های پنج عامل شخصیت گردون و منبع کنترل لونسون به عنوان ابزار کار مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون آماری t مستقل و در سطح معنی داری P≤0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: میانگین افراد بیمار و سالم در عامل روان رنجورخویی به ترتیب 28.40±8.77 و 23.21±5.44 حاصل شد؛ میانگین بیماران و افراد سالم در عامل وظیفه شناسی به ترتیب 50.83±6.66 و 54.21±3.64 بود (P<0.005) در مورد منبع کنترل، میانگین خرده مقیاس اعتقاد به شانس در بیماران مبتلا به (28.33) MS به طور معنی داری از میانگین افراد سالم (22.78) بیشتر بود (P<0.005).
نتیجه گیری: بیماران MS تنها در دو عامل شخصیتی روان رنجورخویی و وظیفه شناسی تفاوت معنی داری با افراد سالم نشان دادند؛ بدین معنی که این بیماران در عامل روان رنجورخویی نمره های بالاتر و در عامل وظیفه شناسی نمره های پایین تری کسب می کنند؛ همچنین این بیماران، در زمینه منبع کنترل، تنها در خرده مقیاس شانس با افراد سالم تفاوت نشان دادند.