زمینه و هدف: صرع پس از سکته مغزی، دومین عامل بیماریهای سیستم عصبی مرکزی است و حدود 5/0 تا 1% مردم دنیا به این بیماری مبتلا می‌باشند و علت آن تخلیه الکتریکی غیرطبیعی در گروهی از نرون‌های مغزی است که باعث بروز تشنج‌های مکرّر می‌شود. از آنجا که اپیدمیولوژی این بیماری با توجه به عوامل مختلفی از قبیل ساختار هرم سنی، نوع و روش تغذیه، تفاوتهای جغرافیایی و غیره متفاوت می‌باشد، بررسی آن در هر منطقه‌ای به منظور تسهیل در تشخیص و درمان آن ضروری به نظر می‌رسد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اپیدمیولوژیکی و برخی جنبه‌های بالینی بیماری صرع در بیماران مبتلا به صرع در شهر بیرجند انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 222 بیمار مبتلا به صرع که در فاصله زمانی سالهای1383 تا 1385 در بیمارستان ولی‌عصر (عج) بیرجند بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها پس از جمع‌آوری و ثبت در پرسشنامه، با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون Chi-Square در سطح معنی‌داری 05/0P≤ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: در این پژوهش از 222 بیمار مورد مطالعه 5/59% مذکر و 5/40% مؤنث بودند. از نظر شیوع سنی، بیشترین فراوانی نسبی مربوط به بیماران 10-19 ساله (9/36%)، و پس از آن 20-29 ساله (9/23%) و کمترین فراوانی مربوط به افراد بین 50-59 سال (7/2%) بود. از نظر سن شروع بیماری، بیشترین فراوانی (7/38%) مربوط به افراد بین 0-9 سال و پس از آن بین 10-19 سال (4/37%) و کمترین میزان مربوط به سنین 50-59 سال (4/1%) بود. از نظر نوع تشنج، 4/51% بیماران تشنج ژنرالیزه و 6/48% تشنج فوکال داشتند. از نظر دست غالب، 5/77% راست دست و 5/22% چپ دست بودند. در این مطالعه بین نوع تشنج و سنّ شروع بیماری، جنس، دست غالب و سابقه فامیلی ارتباط معنی‌داری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این تحقیق با توجه به بالا بودن موارد بیماری در سنین فعال جامعه و تأثیرات نامطلوب آن بر زندگی افراد، برای شناسایی بهتر و بررسی دقیق‌تر بیماری صرع در این منطقه، مطالعه‌ای گسترده‌تر با تعداد موارد بیشتر و در فاصله زمانی طولانی‌تر پیشنهاد می‌گردد.

واژه‌های کلیدی: صرع، اپیدمیولوژی، فوکال، ژنرالیزه، بیرجند

متن کامل [PDF 238 kb]   (3040 دریافت)