زمینه و هدف: بروسلوزیس در کشور ما علاوه بر آن که شیوع چشمگیری دارد، به عنوان یک بیماری اندمیک نیز محسوب می‌شود. هر ساله حدود پانصد هزار مورد بروسلوز انسانی که عمدتاً ناشی از بروسلا ملی تنسیس (Brucella Melitensis) می‌باشند، در دنیا تخمین زده می‌شود. جهت درمان انواع بروسلوزیس‌ها، رژیم‌های درمانی متفاوتی پیشنهاد شده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه افت سرولوژی در بروسلوزیس در طول یک سال پس از درمان با دو رژیم استرپتومایسین + داکسی‌سیکلین و ریفامپین + داکسی‌سیکلین انجام شد. روش تحقیق: این مطالعه تجربی بر روی 100 بیمار که بروسلوز در آنها با علائم بالینی و آزمایش 80/1≤ رایت و 80/1≤2ME تشخیص داده شده بود، انجام شد. این افراد به طور تصادفی یکی در میان تحت درمان با یکی از دو رژیم استرپتومایسین+ داکسی‌سیکلین (50 نفر) و ریفامپین + داکسی‌سیکلین (50 نفر) قرار گرفتند. بلافاصله ، سه ماه، شش ماه و یک سال پس از کامل شدن درمان، آزمایش رایت و 2ME انجام شد و نتایج حاصل در دو گروه با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون Chi-Square) با هم مقایسه شدند. سطح معنی‌داری 05/0P در نظر گرفته شد. یافته‌ها: سن بیماران مورد پژوهش در محدوده 13 تا 78 سال قرار داشت و 46% آنان 39 تا 48 ساله بودند. نتایج آزمایشات قبل از درمان در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت ولی بلافاصله پس از درمان تفاوت معنی‌داری در دو گروه مشاهده شد (آزمایش رایت 05/0P= و 2ME 005/0P=) و مشخص شد که در گروه اول آزمایشات سریعتر منفی شده بودند. آزمایش رایت سه ماه پس از درمان نیز تفاوت معنی‌داری را در دو گروه نشان داد (05/0(P= و شش ماه و یک سال پس از درمان تفاوت معنی‌داری در دو گروه وجود نداشت. نتیجه‌گیری: با توجه به کاهش سریعتر تیترها در گروه اول بلافاصله و سه ماه پس از درمان، می‌توان نتیجه گرفت که رژیم حاوی استرپتومایسین علاوه بر کاهش علائم و بهبودی سریعتر بیماران در کاهش سریعتر سرولوژی نیز مؤثر می‌باشد.