دوره 28، شماره 3 - ( پاییز 1400 )
جلد 28 شماره 3 صفحات 278-270 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 9309255065
Ethics code: 9309255065
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohammadi Y, Rezaei Farimani A. Effect of metformin on the expression of SNARE proteins in the skeletal muscle of rats with type 2 diabetes. J Birjand Univ Med Sci. 2021; 28 (3) :270-278
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-3032-fa.html
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-3032-fa.html
محمدی یاسر، رضائی فریمانی اعظم. اثر متفورمین بر بیان پروتئین‌های SNARE در عضله اسکلتی موش‌های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2. مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند 1400; 28 (3) :278-270
یاسر محمدی1 
، اعظم رضائی فریمانی* 2
، اعظم رضائی فریمانی* 2
1- گروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
2- مرکز تحقیقـات بیماری‌های قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران ، azam_rezaei1@yahoo.com
2- مرکز تحقیقـات بیماری‌های قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران ، azam_rezaei1@yahoo.com
چکیده: (1893 مشاهده)
زمینه و هدف: پروتئین های SNARE از مجموع ایزوفرم‌هایSNAP-23 ، Stx-4 و VAMP-2 تشکیل شده‌اند که به میزان قابل توجهی در عضلات اسکلتی بیان می‌شوند. این پروتئین ها انتقال GLUT4 به غشای سلول را کنترل می‌کنند. دیابت نوع 2 می‌تواند به دلیل تغییراتی در بیان پروتئین های SNARE ایجاد شود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر متفورمین بر بیان این پروتئین‌ها بود.
روش تحقیق: 40 سر موش صحرایی (رت) نر نژاد ویستار انتخاب شدند. از استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید برای القای دیابت نوع 2 استفاده شد. حیوانات به پنج گروه 8 تایی تقسیم شدند: گروه‌های سالم و دیابتی به عنوان کنترل و سه گروه تحت درمان با دوزهای مختلف متفورمین (100، 150 و 200 میلی‌گرم در کیلوگرم وزن بدن). تکنیک RT-qPCR برای ارزیابی بیان پروتئین‌های SNARE استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که داروی متفورمین در دوزهای (100، 150 و 200 میلی‌گرم در کیلوگرم وزن بدن) باعث کاهش سطوح سرمی گلوکز و افزایش سطوح سرمی انسولین گردید، این تفاوت در دوز 200 میلی‌گرم در کیلوگرم وزن بدن از لحاظ آماری معنی‌دار بود (0/05P<). علاوه بر این، هر سه دوز متفورمین بیان پروتئین‌هایSNAP-23 ، Stx-4 و VAMP-2 را در بافت ماهیچه اسکلتی افزایش داد. متفورمین با دوز 200 میلی‌گرم در کیلوگرم وزن بدن بیشترین تأثیر را نشان داد (0/05P<).
نتیجه‌گیری: یکی دیگر از مکانیسم‌های آنتی دیابتیک متفورمین افزایش بیان پروتئین‌های SNARE می‌باشد که در بهبود مقاومت به انسولین و کاهش گلوکز خون مؤثر می‌باشد.
روش تحقیق: 40 سر موش صحرایی (رت) نر نژاد ویستار انتخاب شدند. از استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید برای القای دیابت نوع 2 استفاده شد. حیوانات به پنج گروه 8 تایی تقسیم شدند: گروه‌های سالم و دیابتی به عنوان کنترل و سه گروه تحت درمان با دوزهای مختلف متفورمین (100، 150 و 200 میلی‌گرم در کیلوگرم وزن بدن). تکنیک RT-qPCR برای ارزیابی بیان پروتئین‌های SNARE استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که داروی متفورمین در دوزهای (100، 150 و 200 میلی‌گرم در کیلوگرم وزن بدن) باعث کاهش سطوح سرمی گلوکز و افزایش سطوح سرمی انسولین گردید، این تفاوت در دوز 200 میلی‌گرم در کیلوگرم وزن بدن از لحاظ آماری معنی‌دار بود (0/05P<). علاوه بر این، هر سه دوز متفورمین بیان پروتئین‌هایSNAP-23 ، Stx-4 و VAMP-2 را در بافت ماهیچه اسکلتی افزایش داد. متفورمین با دوز 200 میلی‌گرم در کیلوگرم وزن بدن بیشترین تأثیر را نشان داد (0/05P<).
نتیجه‌گیری: یکی دیگر از مکانیسم‌های آنتی دیابتیک متفورمین افزایش بیان پروتئین‌های SNARE می‌باشد که در بهبود مقاومت به انسولین و کاهش گلوکز خون مؤثر می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: موش‌های صحرایی دیابتی، متفورمین، SNAP-23، پروتئین‌های SNARE، Stx-4، دیابت نوع 2، VAMP-2
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی |
موضوع مقاله:
بيوشيمي
دریافت: 1400/4/19 | پذیرش: 1400/6/14 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1400/6/20 | انتشار الکترونیک: 1400/6/27
دریافت: 1400/4/19 | پذیرش: 1400/6/14 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1400/6/20 | انتشار الکترونیک: 1400/6/27
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Attribution-NoneCommercial CC BY-NC