دوره 27، شماره 2 - ( تابستان 1399 )
جلد 27 شماره 2 صفحات 160-150 |
برگشت به فهرست نسخه ها
بنت الهدی اسماعیلی1 
، احمد عبدی* 2، آسیه عباسی دلویی1 ، پروین فرزانگی3
، احمد عبدی* 2، آسیه عباسی دلویی1 ، پروین فرزانگی3
1- گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایران.
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایران. ، a.abdi58@gmail.com
3- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم انسانی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران.
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایران. ، a.abdi58@gmail.com
3- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم انسانی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران.
چکیده: (3456 مشاهده)
زمینه و هدف: دیابت یکی از بیماری‌های متابولیکی است که با آسیب قلبی همراه است. نشان داده شده است که فعالیت ورزشی و رزوراترول باعث بهبود ساختار و عملکرد قلب آزمودنی‌های دیابتی می‌شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف رزوراترول بر بیان ژن های AMPK و MAFbx بافت قلب مدل تجربی دیابت بود.
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر ویستار، به‌طور تصادفی به 5 گروه کنترل (CN)، دیابت (DM)، دیابت-رزوراترول (RDM)، دیابت-تمرین هوازی (TDM)، دیابت-تمرین هوازی-رزوراترول (RTDM) تقسیم شدند. گروههای تمرینی به‌مدت 8 هفته، برنامه تمرینی دویدن را روی تردمیل انجام دادند. رزوراترول(mg/kg 20) برای گروههای RDMو TRDM به مدت 8 هفته به‌طور زیر جلدی تزریق شد. پس از 48 ساعت از آخرین جلسه تمرینی، رت‌ها بیهوش و تغییرات کمی بیان ژن‌های AMPK و MAFbx میوکارد به روش Real Time PCR بررسی گردید.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان‌دهنده کاهش بیان AMPK (0/001>P) و افزایش MAFbx (0/001>P)کاردیومیوسیت‌ها در گروههای DM نسبت به گروه CN بود. بیان AMPK در گروه TRDM نسبت به گروه های DM (0/009=P) و RDM (0/011=P) و TDM (0/043=P) افزایش معنی‌داری داشت. بیان MAFbx کاردیومیوسیت‌ها در گروههای RDM (0/012=P)، TDM (0/001>P) و TRDM (0/001>P) نسبت به گروه DM کاهش معنی‌داری داشت؛ همچنین بیان MAFbx در گروههای TRDM نسبت به گروه RDM (0/041=P) نیز کاهش معنی‌داری داشت.
نتیجه‌گیری: تمرین طولانی‌مدت هوازی، با و بدون مصرف رزوراترول احتمالاً می‌تواند سبب کاهش شاخص‌های ژنومی آتروفی و افزایش هیپرتروفی میوکارد موش‌های صحرایی دیابتی شود.
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر ویستار، به‌طور تصادفی به 5 گروه کنترل (CN)، دیابت (DM)، دیابت-رزوراترول (RDM)، دیابت-تمرین هوازی (TDM)، دیابت-تمرین هوازی-رزوراترول (RTDM) تقسیم شدند. گروههای تمرینی به‌مدت 8 هفته، برنامه تمرینی دویدن را روی تردمیل انجام دادند. رزوراترول(mg/kg 20) برای گروههای RDMو TRDM به مدت 8 هفته به‌طور زیر جلدی تزریق شد. پس از 48 ساعت از آخرین جلسه تمرینی، رت‌ها بیهوش و تغییرات کمی بیان ژن‌های AMPK و MAFbx میوکارد به روش Real Time PCR بررسی گردید.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان‌دهنده کاهش بیان AMPK (0/001>P) و افزایش MAFbx (0/001>P)کاردیومیوسیت‌ها در گروههای DM نسبت به گروه CN بود. بیان AMPK در گروه TRDM نسبت به گروه های DM (0/009=P) و RDM (0/011=P) و TDM (0/043=P) افزایش معنی‌داری داشت. بیان MAFbx کاردیومیوسیت‌ها در گروههای RDM (0/012=P)، TDM (0/001>P) و TRDM (0/001>P) نسبت به گروه DM کاهش معنی‌داری داشت؛ همچنین بیان MAFbx در گروههای TRDM نسبت به گروه RDM (0/041=P) نیز کاهش معنی‌داری داشت.
نتیجه‌گیری: تمرین طولانی‌مدت هوازی، با و بدون مصرف رزوراترول احتمالاً می‌تواند سبب کاهش شاخص‌های ژنومی آتروفی و افزایش هیپرتروفی میوکارد موش‌های صحرایی دیابتی شود.
واژه‌های کلیدی: AMPK، موش‌های صحرایی دیابتی، تمرین، MAFbx، رزوراترول
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی |
موضوع مقاله:
سلولی و مولکولی
دریافت: 1398/9/18 | پذیرش: 1398/11/5 | انتشار الکترونیک: 1399/4/10
دریافت: 1398/9/18 | پذیرش: 1398/11/5 | انتشار الکترونیک: 1399/4/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |