دوره 27، شماره 2 - ( تابستان 1399 )
جلد 27 شماره 2 صفحات 149-139 |
برگشت به فهرست نسخه ها
ریحانه جوانشیر1 
، مینا همتی* 2
، مینا همتی* 2
1- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
2- گروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، زنجان، ایران ، mina1hemmati@yahoo.com
2- گروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، زنجان، ایران ، mina1hemmati@yahoo.com
چکیده: (5261 مشاهده)
زمینه و هدف: کوآنزیم Q10 از جمله آنتی‌اکسیدان‌هایی است که امروزه در بیماری‌های مرتبط با استرس اکسیداتیو مورد استفاده قرار می‌گیرد. با توجه به اهمیت استرس اکسیداتیو در عوارض ناشی از دیابت، اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺑﺮرﺳﻲ ﺗأﺛﻴﺮ مکمل کوآنزیم Q10 بر وضعیت استرس اکسیداتیو و مقاومت به انسولین در رت‌های صحرایی دیابتی انجام شد.
روش تحقیق: تعداد 18 رت صحرایی نر نژاد اسپراگ به‌طور تصادفی به 3 گروه 6تایی تقسیم شدند. گروه شاهد که سرم فیزیولوژی دریافت کردند، گروه دیابتی (mg/kg55STZ:) دریافت‌کننده روغن کنجد؛ و گروه مکمل که دیابتی شده و Q10 با دوز mg/kg 2 را به‌صورت صفاقی به مدت 10 روز دریافت کردند. در پایان روز دهم، نمونه خون وریدی جمع‌آوری شد. سطح پلاسمایی گلوکز، انسولین، ویتامین D، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام، مالون‌دی‌آلدئید و گروه‌های تیول پروتئینی با استفاده از روش کالریمتری مربوطه اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد درمان رت‌های دیابتی با مکمل کوآنزیم Q10 سبب کاهش معنی‌دار میزان قند خون ناشتا و مالون‌دی‌آلدهید و افزایش معنی‌دار سطح سرمی انسولین و ویتامین D در مقایسه با رت‌های دیابتی شد (0/05P<). میانگین وزن، گروه‌های تیول، مقاومت به انسولین و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام در رت‌های دیابتی درمان‌شده با مکمل کوآنزیم Q10 در مقایسه با گروه دیابتی تغییراتی داشت اما معنی‌دار نبود.
نتیجه‌گیری: مصرف مکمل کوآنزیم Q10 می‌تواند از طریق اثرات آنتی‌اکسیدانی خود، استرس اکسیداتیو ناشی از دیابت را کاهش دهد.
روش تحقیق: تعداد 18 رت صحرایی نر نژاد اسپراگ به‌طور تصادفی به 3 گروه 6تایی تقسیم شدند. گروه شاهد که سرم فیزیولوژی دریافت کردند، گروه دیابتی (mg/kg55STZ:) دریافت‌کننده روغن کنجد؛ و گروه مکمل که دیابتی شده و Q10 با دوز mg/kg 2 را به‌صورت صفاقی به مدت 10 روز دریافت کردند. در پایان روز دهم، نمونه خون وریدی جمع‌آوری شد. سطح پلاسمایی گلوکز، انسولین، ویتامین D، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام، مالون‌دی‌آلدئید و گروه‌های تیول پروتئینی با استفاده از روش کالریمتری مربوطه اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد درمان رت‌های دیابتی با مکمل کوآنزیم Q10 سبب کاهش معنی‌دار میزان قند خون ناشتا و مالون‌دی‌آلدهید و افزایش معنی‌دار سطح سرمی انسولین و ویتامین D در مقایسه با رت‌های دیابتی شد (0/05P<). میانگین وزن، گروه‌های تیول، مقاومت به انسولین و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام در رت‌های دیابتی درمان‌شده با مکمل کوآنزیم Q10 در مقایسه با گروه دیابتی تغییراتی داشت اما معنی‌دار نبود.
نتیجه‌گیری: مصرف مکمل کوآنزیم Q10 می‌تواند از طریق اثرات آنتی‌اکسیدانی خود، استرس اکسیداتیو ناشی از دیابت را کاهش دهد.
واژه‌های کلیدی: آنتی اکسیدان، دیابت ملیتوس، کوآنزیم Q10، ویتامین D
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی |
موضوع مقاله:
بیوشیمی- آنتی اکسیدان
دریافت: 1398/8/16 | پذیرش: 1398/11/26 | انتشار الکترونیک: 1399/4/10
دریافت: 1398/8/16 | پذیرش: 1398/11/26 | انتشار الکترونیک: 1399/4/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |