دوره 27، شماره 2 - ( تابستان 1399 )
جلد 27 شماره 2 صفحات 171-161 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- مرکز تحقیقات چاقی مادر و کودک، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران ، hemmatma@yahoo.com
2- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
3- گروه آموزش پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
4- گروه آمار زیستی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
2- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
3- گروه آموزش پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
4- گروه آمار زیستی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران
چکیده: (4116 مشاهده)
زمینه و هدف: خانواده می‌تواند نقش مهمی در سازگاری بیماران مبتلا به دیابت با تغییرات شیوه زندگی داشته باشد، به طوری که خانواده به‌عنوان اساسی‌ترین رکن جامعه، مسؤول اجرای مراقبت صحیح از بیمار مبتلا به دیابت می‌باشد؛ بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر مراقبت خانواده‌محور بر تبعیت از درمان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.
روش تحقیق: در این مطالعه نیمه‌تجربی، تعداد 80 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو و یکی از اعضای خانواده آنها با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در 2 گروه مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. تبعیت از درمان با استفاده از پرسشنامه محقق‌ساخته و مقادیر آزمایشگاهی قبل و 3 ماه بعد از مداخله بررسی شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری کولموگروف-اسمیرنوف، تی‌مستقل، تی‌زوجی و کای‌دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: بعد از اجرای برنامه مراقبت خانواده‌محور، میانگین نمرات تبعیت از درمان در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل افزایش یافته بود که این افزایش از نظر آماری معنی‌دار بود (0/0001=P). نتایج بیانگر کاهش میانگین نمره مقادیر قند خون ناشتا، قند خون تصادفی و هموگلوبین گلیکوزیله در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل بود .این کاهش از نظر آماری معنی‌دار بود (0/0001=P).
نتیجه‌گیری: مراقبت خانواده‌محور می‌تواند تبعیت از درمان را افزایش و مقادیر قند خون ناشتا، قند خون تصادفی و هموگلوبین گلیکوزیله را کاهش دهد؛ بنابراین پیشنهاد می‌گردد اعضای خانواده به بیماران دیابتی توجه بیشتری نمایند.
روش تحقیق: در این مطالعه نیمه‌تجربی، تعداد 80 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو و یکی از اعضای خانواده آنها با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در 2 گروه مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. تبعیت از درمان با استفاده از پرسشنامه محقق‌ساخته و مقادیر آزمایشگاهی قبل و 3 ماه بعد از مداخله بررسی شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری کولموگروف-اسمیرنوف، تی‌مستقل، تی‌زوجی و کای‌دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: بعد از اجرای برنامه مراقبت خانواده‌محور، میانگین نمرات تبعیت از درمان در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل افزایش یافته بود که این افزایش از نظر آماری معنی‌دار بود (0/0001=P). نتایج بیانگر کاهش میانگین نمره مقادیر قند خون ناشتا، قند خون تصادفی و هموگلوبین گلیکوزیله در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل بود .این کاهش از نظر آماری معنی‌دار بود (0/0001=P).
نتیجه‌گیری: مراقبت خانواده‌محور می‌تواند تبعیت از درمان را افزایش و مقادیر قند خون ناشتا، قند خون تصادفی و هموگلوبین گلیکوزیله را کاهش دهد؛ بنابراین پیشنهاد می‌گردد اعضای خانواده به بیماران دیابتی توجه بیشتری نمایند.
واژه‌های کلیدی: تبعیت از درمان، قندخون، پرستاری خانواده محور، دیابت نوع دو،
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی |
موضوع مقاله:
پرستاري
دریافت: 1398/6/28 | پذیرش: 1398/12/3 | انتشار الکترونیک: 1399/4/10
دریافت: 1398/6/28 | پذیرش: 1398/12/3 | انتشار الکترونیک: 1399/4/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |