دوره 27، شماره 1 - ( بهار 1399 )
جلد 27 شماره 1 صفحات 32-22 |
برگشت به فهرست نسخه ها
ام البنین یعقوبی1 
، حمید آهنچیان2 ، آرامش رضائیان* 3، سید جواد سیدی4
، حمید آهنچیان2 ، آرامش رضائیان* 3، سید جواد سیدی4
1- دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
2- گروه کودکان، دانشکده پزشکی،مرکز تحقیقات آلرژی، بیمارستان قائم (عج)، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
3- گروه پرستاری کودکان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ، Rezaeea@mums.ac.ir
4- گروه کودکان، دانشکده پزشکی،مرکز تحقیقات نوزادان، بیمارستان اکبر دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
2- گروه کودکان، دانشکده پزشکی،مرکز تحقیقات آلرژی، بیمارستان قائم (عج)، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
3- گروه پرستاری کودکان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ، Rezaeea@mums.ac.ir
4- گروه کودکان، دانشکده پزشکی،مرکز تحقیقات نوزادان، بیمارستان اکبر دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
چکیده: (4819 مشاهده)
زمینه و هدف: بیماری آسم، اولین علت غیبت از مدرسه و سومین عامل بستری کودکان زیر 15 سال است. این بیماری عامل اصلی اختلال در توانایی و فعالیت در دوران کودکی است و سبب عوارض روانی و عاطفی، کاهش اعتماد به نفس و اختلال در ارتباط با دوستان و خانواده می‌شود. عدم کنترل آن، منجر به بستری‌شدن مکرر کودکان مبتلا می‌شود. به نظر می‌رسد ارائه اطلاعات به زبان ساده و به روش جذاب در مورد بیماری، خودکارآمدی افراد مبتلا را بهبود بخشد؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر برنامه ترخیص مبتنی بر انیمیشن و پمفلت بر خودکارآمدی کودکان مبتلا به آسم طراحی گردید.
روش تحقیق: این کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده، با مشارکت 90 کودک مبتلا به آسم که به سه گروه 30 نفری انیمیشن، پمفلت و کنترل تخصیص تصادفی شدند، در بیمارستان اکبر مشهد در سال 1397 انجام گردید. به گروه انیمیشن، یک سیدی آموزشی و به گروه پمفلت، یک پمفلت آموزشی داده شد و از هر دو گروه خواسته شد تا دو بار در هفته به مدت دو ماه محتوای آموزشی را مطالعه کنند. در گروه کنترل، اطلاعات طبق روش معمول بخش ارائه شد. قبل و بعد از مداخله، خودکارآمدی کودکان سنجیده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (ویرایش 16) و آزمون‌های آنالیز واریانس یک‌طرفه، کروسکال‌والیس، کولموگروف- اسمیرنوف، تی‌زوجی، کای‌اسکوئر و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین نمره خودکارآمدی بعد از دو ماه در کودکان گروه انیمیشن 8/8±55/2، پمفلت 7/1±34/0 و کنترل 5/9±27/1 بود (0/001>P). یافته‌های پژوهش نشان داد، پس از اجرای مداخله نمره خودکارآمدی گروه انیمیشن، به‌صورت معنی‌داری بیشتر از گروه پمفلت و کنترل بود (0/001>P). در مقایسه درون‌گروهی نیز خودکارآمدی در هرسه گروه بعد از دو ماه نسبت به بدو ورود افزایش معنی‌داری داشت (0/001>P).
نتیجه‌گیری: برنامه ترخیص مبتنی بر انیمیشن نسبت به پمفلت و روش معمول، خودکارآمدی کودکان مبتلا به آسم را بیشتر ارتقا می‌دهد و توصیه می‌شود در مراقبت‌های پرستاری توجه بیشتری به آن شود.
روش تحقیق: این کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده، با مشارکت 90 کودک مبتلا به آسم که به سه گروه 30 نفری انیمیشن، پمفلت و کنترل تخصیص تصادفی شدند، در بیمارستان اکبر مشهد در سال 1397 انجام گردید. به گروه انیمیشن، یک سیدی آموزشی و به گروه پمفلت، یک پمفلت آموزشی داده شد و از هر دو گروه خواسته شد تا دو بار در هفته به مدت دو ماه محتوای آموزشی را مطالعه کنند. در گروه کنترل، اطلاعات طبق روش معمول بخش ارائه شد. قبل و بعد از مداخله، خودکارآمدی کودکان سنجیده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (ویرایش 16) و آزمون‌های آنالیز واریانس یک‌طرفه، کروسکال‌والیس، کولموگروف- اسمیرنوف، تی‌زوجی، کای‌اسکوئر و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین نمره خودکارآمدی بعد از دو ماه در کودکان گروه انیمیشن 8/8±55/2، پمفلت 7/1±34/0 و کنترل 5/9±27/1 بود (0/001>P). یافته‌های پژوهش نشان داد، پس از اجرای مداخله نمره خودکارآمدی گروه انیمیشن، به‌صورت معنی‌داری بیشتر از گروه پمفلت و کنترل بود (0/001>P). در مقایسه درون‌گروهی نیز خودکارآمدی در هرسه گروه بعد از دو ماه نسبت به بدو ورود افزایش معنی‌داری داشت (0/001>P).
نتیجه‌گیری: برنامه ترخیص مبتنی بر انیمیشن نسبت به پمفلت و روش معمول، خودکارآمدی کودکان مبتلا به آسم را بیشتر ارتقا می‌دهد و توصیه می‌شود در مراقبت‌های پرستاری توجه بیشتری به آن شود.
واژه‌های کلیدی: انیمیشن، آسم، کودک، خودکارآمدی
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی |
موضوع مقاله:
آموزش بهداشت
دریافت: 1398/3/12 | پذیرش: 1398/8/5 | انتشار الکترونیک: 1398/12/12
دریافت: 1398/3/12 | پذیرش: 1398/8/5 | انتشار الکترونیک: 1398/12/12
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |