جلد 25 - ویژه نامه آموزش پزشکی 1397
جلد 25 - ویژه نامه آموزش پزشکی 1397 صفحات 106-93 |
برگشت به فهرست نسخه ها
محسن آیتی* 
1، محمد اکبری بورنگ2 ، فرشته پایدار3 ، ثریا رودی علی آبادی3
1، محمد اکبری بورنگ2 ، فرشته پایدار3 ، ثریا رودی علی آبادی3
1- گروه علوم تربیتی و روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران ، mayati@birjand.ac.ir
2- گروه علوم تربیتی و روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
3- دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
2- گروه علوم تربیتی و روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
3- دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
چکیده: (6785 مشاهده)
زمینه و هدف: یکی از هدف‌های یادگیری زبان انگلیسی، ایجاد ارتباط با دیگران است. اما با وجود این که دانشجویان ایرانی طی سال‌های متوالی به یادگیری زبان می‌پردازند، تعداد کمی از آنان موفق می‌شوند، در زبان انگلیسی مهارت نسبی کسب کنند. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش زبان انگلیسی عمومی طبق سرفصل مصوب بر انگیزش- نگرش و خودکارآمدی زبان انگلیسی دانشجویان انجام شده است.
روش تحقیق: روش پژوهش ترکیبی و از نوع تبیینی است. از بین 202 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند که درس زبان عمومی را انتخاب کرده بودند، تعداد 30 نفر (از رشته پزشکی) به عنوان نمونه و به روش دردسترس انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه انگیزش- نگرش یادگیری زبان خارجی گاردنر فرم کوتاه و پرسشنامه خودکارآمدی در یادگیری زبان انگلیسی وانگ جمع آوری شد. تحلیل کمی با t زوجی و تحلیل داده‌های کیفی به شیوه تحلیل محتوای کیفی و تفسیری بر اساس مدل هایدگر، شامل سه مرحله کدگذاری باز، متمرکز و محوری انجام شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از داده‌های کمی نشان داد که درس زبان عمومی بر انگیزش- نگرش و خودکارآمدی زبان انگلیسی دانشجویان تأثیری نداشته است. تحلیل داده‌های کیفی نیز نشان داد که درمجموع دانشجویان بر این باور بودند که درس زبان عمومی بر انگیزش- نگرش و خودکارآمدی زبان انگلیسی آنان مؤثر نبوده است.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به نظر می‌رسد روش تدریس، طراحی و برنامه‌ریزی درس زبان انگلیسی و روش‌های ارزشیابی و اجرای آن به تغییری اساسی نیاز دارد. با توجه به نقش کلیدی استاد، توجه به توانمندسازی اساتید درس زبان ضرورت مییابد.
روش تحقیق: روش پژوهش ترکیبی و از نوع تبیینی است. از بین 202 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند که درس زبان عمومی را انتخاب کرده بودند، تعداد 30 نفر (از رشته پزشکی) به عنوان نمونه و به روش دردسترس انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه انگیزش- نگرش یادگیری زبان خارجی گاردنر فرم کوتاه و پرسشنامه خودکارآمدی در یادگیری زبان انگلیسی وانگ جمع آوری شد. تحلیل کمی با t زوجی و تحلیل داده‌های کیفی به شیوه تحلیل محتوای کیفی و تفسیری بر اساس مدل هایدگر، شامل سه مرحله کدگذاری باز، متمرکز و محوری انجام شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از داده‌های کمی نشان داد که درس زبان عمومی بر انگیزش- نگرش و خودکارآمدی زبان انگلیسی دانشجویان تأثیری نداشته است. تحلیل داده‌های کیفی نیز نشان داد که درمجموع دانشجویان بر این باور بودند که درس زبان عمومی بر انگیزش- نگرش و خودکارآمدی زبان انگلیسی آنان مؤثر نبوده است.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به نظر می‌رسد روش تدریس، طراحی و برنامه‌ریزی درس زبان انگلیسی و روش‌های ارزشیابی و اجرای آن به تغییری اساسی نیاز دارد. با توجه به نقش کلیدی استاد، توجه به توانمندسازی اساتید درس زبان ضرورت مییابد.
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی |
موضوع مقاله:
آموزش پزشكي
دریافت: 1396/9/23 | پذیرش: 1397/3/1 | انتشار الکترونیک: 1397/6/14
دریافت: 1396/9/23 | پذیرش: 1397/3/1 | انتشار الکترونیک: 1397/6/14
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |