دوره 25، شماره 4 - ( زمستان 1397 )
جلد 25 شماره 4 صفحات 341-334 |
برگشت به فهرست نسخه ها
انسیه نوروزی1 
، فاطمه نظری* 2، میترا مودی1 ، حکیمه ملاکی مقدم1
، فاطمه نظری* 2، میترا مودی1 ، حکیمه ملاکی مقدم1
1- مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثّر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران.
2- گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، عضو کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران. ، fff.nazari@gmail.com
2- گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، عضو کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران. ، fff.nazari@gmail.com
چکیده: (7757 مشاهده)
آرتروز، شایع‌ترین بیماری افراد مسن می‌باشد. شناسایی عوامل مؤثّر بر انجام رفتارهای پیشگیری‌کننده از آرتروز برای طراحی مداخلات پیشگیرانه، اهمیت ویژه‌ای دارد. هدف این مطالعه، بررسی عوامل مؤثّر بر رفتارهای پیشگیری‌کننده از آرتروز در زنان میانسال با استفاده از الگوی اعتقاد بهداشتی بود.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 325نفر از زنان 59-29 سال انجام شد. جمعیت مورد بررسی، زنان میانسال مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر بیرجند بودند که به‌طور تصادفی انتخاب شدند. جمع‌آوری داده‌ها از طریق پرسشنامه محقق‌ساخته صورت گرفت. پرسشنامه دربرگیرنده اطلاعات دموگرافیک، سازه‌های مدل اعتقاد بهداشتی و سؤالات آگاهی بود و روایی و پایایی آن تأیید شد. داده‌ها توسط نرم افزار SPSS (ویراییش 19) و با استفاده از آزمون رگرسیون به روش گام به گام تجزیه و تحلیل شد.
میانگین سنّی زنان مورد مطالعه 4/8±1/39 سال بود. نتایج مطالعه نشان داد که در رابطه با رفتارهای پیشگیری‌کننده از آرتروز 1/19درصد افراد عملکرد خوب، 36درصد افراد عملکرد متوسط و 9/44درصد آنها عملکرد ضعیف داشتند. مهمترین پیش‌بینی‌کننده‌ها، خودکارآمدی (0/37β=، 0/001P<)، آگاهی (0/26β=، 0/001P<) و در انتها شدت درک‌شده (0/18=β، 0/001P<) بودند. در مجموع این سازه‌ها توانایی پیش بینی 1/18درصد تغییرات رفتار پیشگیری را داشتند.
با توجه به نتایج مطالعه، اکثر زنان رفتارهای پیشگیری‌کننده از آرتروز را انجام نمی‌دهند؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود که با انجام مداخلات آموزشی؛ آگاهی، شدت درک‌شده و خودکارآمدی افراد تقویت گردد تا منجر به ارتقای رفتارهای پیشگیری‌کننده از آرتروز گردد.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 325نفر از زنان 59-29 سال انجام شد. جمعیت مورد بررسی، زنان میانسال مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر بیرجند بودند که به‌طور تصادفی انتخاب شدند. جمع‌آوری داده‌ها از طریق پرسشنامه محقق‌ساخته صورت گرفت. پرسشنامه دربرگیرنده اطلاعات دموگرافیک، سازه‌های مدل اعتقاد بهداشتی و سؤالات آگاهی بود و روایی و پایایی آن تأیید شد. داده‌ها توسط نرم افزار SPSS (ویراییش 19) و با استفاده از آزمون رگرسیون به روش گام به گام تجزیه و تحلیل شد.
میانگین سنّی زنان مورد مطالعه 4/8±1/39 سال بود. نتایج مطالعه نشان داد که در رابطه با رفتارهای پیشگیری‌کننده از آرتروز 1/19درصد افراد عملکرد خوب، 36درصد افراد عملکرد متوسط و 9/44درصد آنها عملکرد ضعیف داشتند. مهمترین پیش‌بینی‌کننده‌ها، خودکارآمدی (0/37β=، 0/001P<)، آگاهی (0/26β=، 0/001P<) و در انتها شدت درک‌شده (0/18=β، 0/001P<) بودند. در مجموع این سازه‌ها توانایی پیش بینی 1/18درصد تغییرات رفتار پیشگیری را داشتند.
با توجه به نتایج مطالعه، اکثر زنان رفتارهای پیشگیری‌کننده از آرتروز را انجام نمی‌دهند؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود که با انجام مداخلات آموزشی؛ آگاهی، شدت درک‌شده و خودکارآمدی افراد تقویت گردد تا منجر به ارتقای رفتارهای پیشگیری‌کننده از آرتروز گردد.
واژه‌های کلیدی: آرتروز، میانسال، زنان
نوع مطالعه: مقاله كوتاه |
موضوع مقاله:
آموزش بهداشت
دریافت: 1396/9/22 | پذیرش: 1397/3/12 | انتشار الکترونیک: 1397/9/24
دریافت: 1396/9/22 | پذیرش: 1397/3/12 | انتشار الکترونیک: 1397/9/24
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |