جلد 25 - ویژه نامه آموزش پزشکی 1397                   جلد 25 - ویژه نامه آموزش پزشکی 1397 صفحات 144-135 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران ، mehtayeb@gmail.com
2- دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران و دانشجوی دکتری سلامت در حوادث و بلایا، دانشکده مدیریت و اطلاع‌رسانی پزشکی، مرکز تحقیقات مدیریت و اقتصاد سلامت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3- دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایران
چکیده:   (4494 مشاهده)
زمینه و هدف: عدم توجه به برنامهریزی درسی یا تکیه بر روش‌های سنتی، فرصت استفاده از روش‌های مختلف برنامه‌ریزی آموزشی را محدود خواهد نمود. هدف این مطالعه، بررسی سه‌ترمی‌شدن سال تحصیلی در رشته پرستاری و اشاره به نقاط ضعف و قوت آن در دانشگاه‌های علوم پزشکی بود.
روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی-مقایسه‌ای، برنامه‌ریزی درسی مقطع کارشناسی رشته پرستاری مطابق کوریکولوم آموزشی در قالب دو سناریوی دو ترمی و سه‌ترمی مقایسه شد. در هر دو سناریو، ظرفیت زمانی آموزش در هر هفته معادل 40 ساعت در نظر گرفته شد. با توجه به توزیع تعداد هفته‌های آموزش در هر ترم، متوسط ساعت آموزش دانشجویان در هر دو سناریو و در هر روز، مساوی و حدود 5 ساعت بود.
یافته‌ها: تعداد روزهای آموزش، امتحانات و تعطیلات بین‌ترمی در سناریوی دو ترمی نسبت به سناریوی سه‌ترمی کمتر بوده و آموزش مستقیم دانشجویان در هر دو سناریو فقط 50درصد از روزهای سال را به خود اختصاص می‌دهد. در سناریوی سه‌ترمی، در هر ترم تعداد واحدهای درسی کمتر و میزان ساعت آموزش هر واحد بیشتر است. میزان فعالیت کاری کارکنان آموزش در سه ترم با توزیع متوازن‌تر و تعداد دفعات بیشتر نسبت به دو ترم صورت می‌گیرد.
نتیجه‌گیری: تجویز نظام آموزشی سه‌ترمی یا دو ترمی در هر سال تحصیلی، دارای مزایا و معایبی است که می‌تواند برای رشته‌های مختلف دانشگاهی و دوره‌های درسی مختلف بنا به فراخور و پتانسیل‌های آموزشی دانشگاه‌ها مثمر ثمر یا بی‌فایده باشد.
 
واژه‌های کلیدی: پرستاری، برنامه‌ریزی، ترم تحصیلی
متن کامل [PDF 454 kb]   (1090 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی | موضوع مقاله: آموزش پزشكي
دریافت: 1396/8/13 | پذیرش: 1397/1/21 | انتشار الکترونیک: 1397/5/24

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.