دوره 25، شماره 2 - ( تابستان 1397 )
جلد 25 شماره 2 صفحات 104-113 |
برگشت به فهرست نسخه ها
محمد مرادی* 
1، فاطمه شب خیز2 ، موسی خلفی2 ، وحید طالبی3
1، فاطمه شب خیز2 ، موسی خلفی2 ، وحید طالبی3
1- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران ، m.moradi13@ut.ac.ir
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
3- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
3- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
چکیده: (1287 مشاهده)
زمینه و هدف: نسفاتین-1 به‌عنوان نوروپپتیدی که در اشتها و هموستاز گلوکز دخالت دارد، شناخته شده است. گزارش شده است که مقادیر پایه آن در بیماران دیابتی نسبت به افراد سالم متغیر بوده و با تمرین ورزشی دستخوش تغییر می‌شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر فعالیت ورزشی حاد هوازی بر بیان ژن نسفاتین-1 در رت‌های دیابتی بود.
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، رت‌های نر ویستار دیابتی‌شده با STZ (12هفته سن و با وزن 240-220 گرم) به کار برده شدند. حیوانات به 4 گروه تمرین تداومی (COE-0) و کنترل (C-O)(که بلافاصله پس از تمرین کشته شدند) و تداومی (COE-2) و کنترل (C-2)(که دو ساعت پس از تمرین کشته شدند)، تقسیم شدند. گروه COE با سرعت 18متر در دقیقه که معادل 65درصد حداکثر سرعت بود، به‌مدت 40دقیقه به فعالیت روی تردمیل پرداختند. بافت هیپوتالاموس برای تعیین بیان ژن نسفاتین-1 به روش RT.PCR جدا گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (ویرایش 20) و با کمک آزمون تی‌مستقل در سطح 0/01P< تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که میزان بیان ژن نسفاتین-1 در گروه تمرین در مرحله بلافاصله و دو ساعت بعد از تمرین، نسبت به گروه کنترل خود افزایش معنی‌داری داشت.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد یک جلسه فعالیت تداومی می‌تواند موجب افزایش بیان هیپوتالاموسی نسفاتین-1 رت‌های نر ویستار دیابتی بلافاصله و دو ساعت پس از تمرین شود.
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، رت‌های نر ویستار دیابتی‌شده با STZ (12هفته سن و با وزن 240-220 گرم) به کار برده شدند. حیوانات به 4 گروه تمرین تداومی (COE-0) و کنترل (C-O)(که بلافاصله پس از تمرین کشته شدند) و تداومی (COE-2) و کنترل (C-2)(که دو ساعت پس از تمرین کشته شدند)، تقسیم شدند. گروه COE با سرعت 18متر در دقیقه که معادل 65درصد حداکثر سرعت بود، به‌مدت 40دقیقه به فعالیت روی تردمیل پرداختند. بافت هیپوتالاموس برای تعیین بیان ژن نسفاتین-1 به روش RT.PCR جدا گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (ویرایش 20) و با کمک آزمون تی‌مستقل در سطح 0/01P< تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که میزان بیان ژن نسفاتین-1 در گروه تمرین در مرحله بلافاصله و دو ساعت بعد از تمرین، نسبت به گروه کنترل خود افزایش معنی‌داری داشت.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد یک جلسه فعالیت تداومی می‌تواند موجب افزایش بیان هیپوتالاموسی نسفاتین-1 رت‌های نر ویستار دیابتی بلافاصله و دو ساعت پس از تمرین شود.
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزشی
دریافت: ۱۳۹۶/۷/۲۲ | پذیرش: ۱۳۹۷/۲/۳ | انتشار: ۱۳۹۷/۴/۹
دریافت: ۱۳۹۶/۷/۲۲ | پذیرش: ۱۳۹۷/۲/۳ | انتشار: ۱۳۹۷/۴/۹