دوره 24، شماره 3 - ( پاييز 1396 )
جلد 24 شماره 3 صفحات 226-218 |
برگشت به فهرست نسخه ها
پروین عسکری1، کیارش قزوینی*2، محمدحسن نمایی3، احسان آریان4، هادی صفدری4، مسعود یوسفی3
1- دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
2- مرکز تحقیقات مقاومت آنتی بیوتیکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران. ، GhazviniK@mums.ac.ir
3- مرکز تحقیقات بیماری های عفونی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران.
4- مرکز تحقیقات مقاومت آنتی بیوتیکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
2- مرکز تحقیقات مقاومت آنتی بیوتیکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران. ، GhazviniK@mums.ac.ir
3- مرکز تحقیقات بیماری های عفونی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران.
4- مرکز تحقیقات مقاومت آنتی بیوتیکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
چکیده: (10100 مشاهده)
زمینه و هدف: استافیلوکوس‌اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA)، از جمله عوامل مهم عفونت‌های بیمارستانی و اکتسابی از جامعه بوده که تشخیص به موقع و صحیح آن ضروری می باشد. این مطالعه با هدف بررسی الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی و فراوانی استافیلوکوکوس‌اورئوس مقاوم به متی‌سیلین جداشده از بیماران بستری در بیمارستان امام رضا (ع) بیرجند انجام شد.
روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی، تعداد 102 جدایه بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مورد بررسی قرار گرفت. جدایه‌های استافیلوکوکوس اورئوس با روش‌های متداول میکروب‌شناسی و همچنین روش PCR (ژن coa) تأیید شدند. الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی جدایه‌ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن براساس رهنمودهای CLSI تعیین گردید. مقاومت به متی‌سیلین در جدایه‌ها، با روش PCR (ژن mceA) مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS (نسخه 16) تجزیه و تحلیل گردید.
یافته‌ها: در مطالعه حاضر به‌ترتیب: 9/50 درصد و 8/58 درصد جدایه استافیلوکوکوس اورئوس با استفاده از روش دیسک دیفیوژن و PCR مقاوم به متی‌سیلین گزارش شد. بیشترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی در سویه‌های MRSA، نسبت به پنی‌سیلین (6/96%)، اریترومایسین (45%) و سیپروفلوکساسین (6/36%) بود. در مطالعه حاضر، مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌های آزیترومایسین، اریترومایسین، سیپروفلوکساسین، جنتامیسین، مینوساکیلین و ریفامپین به‌طور معنی‌داری در سویه‌های MRSA نسبت به استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متی سیلین (MSSA) بیشتر گزارش شد ( 05/0>p).
نتیجه‌گیری: درصد جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس در بیماران بستری از نوع سویه مقاوم به متی سیلین بوده که این موضوع حتی با دامنه وسیع تری در ژنوتیپ آن ها مورد تأیید می باشد.
روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی، تعداد 102 جدایه بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مورد بررسی قرار گرفت. جدایه‌های استافیلوکوکوس اورئوس با روش‌های متداول میکروب‌شناسی و همچنین روش PCR (ژن coa) تأیید شدند. الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی جدایه‌ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن براساس رهنمودهای CLSI تعیین گردید. مقاومت به متی‌سیلین در جدایه‌ها، با روش PCR (ژن mceA) مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS (نسخه 16) تجزیه و تحلیل گردید.
یافته‌ها: در مطالعه حاضر به‌ترتیب: 9/50 درصد و 8/58 درصد جدایه استافیلوکوکوس اورئوس با استفاده از روش دیسک دیفیوژن و PCR مقاوم به متی‌سیلین گزارش شد. بیشترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی در سویه‌های MRSA، نسبت به پنی‌سیلین (6/96%)، اریترومایسین (45%) و سیپروفلوکساسین (6/36%) بود. در مطالعه حاضر، مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌های آزیترومایسین، اریترومایسین، سیپروفلوکساسین، جنتامیسین، مینوساکیلین و ریفامپین به‌طور معنی‌داری در سویه‌های MRSA نسبت به استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متی سیلین (MSSA) بیشتر گزارش شد ( 05/0>p).
نتیجه‌گیری: درصد جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس در بیماران بستری از نوع سویه مقاوم به متی سیلین بوده که این موضوع حتی با دامنه وسیع تری در ژنوتیپ آن ها مورد تأیید می باشد.
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی |
موضوع مقاله:
ميكروب شناسي
دریافت: 1396/4/10 | پذیرش: 1396/7/5 | انتشار الکترونیک: 1396/8/13
دریافت: 1396/4/10 | پذیرش: 1396/7/5 | انتشار الکترونیک: 1396/8/13
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |