دوره 25، شماره 2 - ( تابستان 1397 )
جلد 25 شماره 2 صفحات 166-160 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mashaiekhi S, Amini K. Antibiotic resistance pattern and biofilm production in Staphylococcus aureus isolates and Staphylococcus epidermidis isolated from hospital infections Tehran in 2016. J Birjand Univ Med Sci. 2018; 25 (2) :160-166
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-2300-fa.html
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-2300-fa.html
مشایخی سینا، امینی کیومرث. بررسی الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی و تولید بیوفیلم در ایزوله‌های استافیلوکوکوس‌اورئوس و استافیلوکوکوس‌اپیدرمیدیس جداشده از عفونت‌های بیمارستانی شهر تهران، در سال 1395. مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند 1397; 25 (2) :166-160
سینا مشایخی1 
، کیومرث امینی* 2
، کیومرث امینی* 2
1- دانش‌آموخته کارشناسی ارشد گروه میکروبیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سیرجان، سیرجان، ایران
2- گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ساوه، ساوه، ایران ، dr_kumarss_amini@yahoo.com
2- گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ساوه، ساوه، ایران ، dr_kumarss_amini@yahoo.com
متن کامل [PDF 534 kb]
(1845 دریافت)
| چکیده (HTML) (6738 مشاهده)
منابع:
1- Vázquez-Sánchez D, Rodríguez-López P. Biofilm Formation of Staphylococcus aureus. In: Fetsch A. Staphylococcus aureus. London(United Kingdom): Elsevier – Academic Press; 2018. pp: 87-103.
2- Petrelli D, Repetto A, D’Ercole S, Rombini S, Ripa S, Prenna M, et al. Analysis of meticillin-susceptible and meticillin-resistant biofilm-forming Staphylococcus aureus from catheter infections isolated in a large Italian hospital. J Med Microbiol. 2008; 57(3): 364–72.
3- Gad GF, El-Feky MA, El-Rehewy MS, Hassan MA, Abolella H, El-Baky RM. Detection of icaA, icaD genes and biofilm production by Staphylococcus aureus and Staphylococcus epidermidis isolated from urinary tract catheterized patients. J Infect Dev Ctries. 2009;3(5):342–51.
4- de Silva GD, Kantzanou M, Justice A, Massey RC, Wilkinson AR, Day NP, et al. The ica Operon and Biofilm Production in Coagulase-Negative Staphylococci Associated with Carriage and Disease in a Neonatal Intensive Care Unit. J Clin Microbiol. 2002 18; 40(2): 382–8.
5- CLSI. Performance Standards for Antimicrobial Susceptibility Testing. 27th ed. CLSI supplement M100. Wayne, PA: Clinical and Laboratory Standards Institute; 2017.
6- Arciola CR, Baldassarri L, Montanaro L. Presence of icaA and icaD Genes and Slime Production in a Collection of Staphylococcal Strains from Catheter-Associated Infections. J Clin Microbiol. 2001; 39(6): 2151–6.
7- Namvar AE, Asghari B, Ezzatifar F, Azizi GR. Detection of the intercellular adhesion gene cluster (ica) in clinical Staphylococcus aureus isolates. GMS Hyg Infect Control. 2013; 8(1): Doc03.
8- Iorio NLP, Lopes AP da CN, Schuenck RP, Barcellos AG, Olendzki AN, Lopez GL, et al. A combination of methods to evaluate biofilm production may help to determine the clinical relevance of Staphylococcus in blood cultures. Microbiol Immunol. 2011; 55(1): 28–33.
9- Croes S, Deurenberg RH, Boumans ML, Beisser PS, Neef C, Stobberingh EE. Staphylococcus aureus biofilm formation at the physiologic glucose concentration depends on the S. aureus lineage. BMC Microbiol. 2009; 9: 229.
10- Mirzaee M, Peerayeh SN, Ghasemian AM. Detection of icaABCD genes and biofilm formation in clinical isolates of methicillin resistant Staphylococcus aureus. Iran J Pathol. 2014; 9(4): 257–62. [Persian]
متن کامل: (1339 مشاهده)
Abstract Short Article
Sina Mashaiekhi[1], Kumarss Amini[2]
Background and Aim: Staphylococci are common pathogens of humans and livestock that able to produce a wide range of diseases. Staphylococcus epidermidis and Staphylococcus aureus are the important factors for biofilm production in patients. This study was designed to determine the ability of biofilm production and the resistance pattern of Staphylococcus epidermidis and Staphylococcus aureus strains that isolated from hospital and food infectious.
Materials and Methods: This descriptive cross-sectional study was performed on 117 hospital samples. First, biochemical tests were used in order to isolate and confirm Staphylococcus epidermidis and aureus strains. To determine biofilm production, the Microtiter plate method was applied and the presence of icaA and icaD genes are were identified using PCR. Antibiotic resistance pattern of strains was evaluated by Disk diffusion method related to 7 antibiotics.
Results: 12 strains of Staphylococcus epidermidis and 20 strains of Staphylococcus aureus were isolated from 117 hospital samples by biochemical tests, of these, 6 strains of the Staphylococcus epidermidis and 16 strains of the Staphylococcus aureus were the producers of biofilm. PCR results shown that icaA and icaD genes were present in 15 strains of Staphylococcus aureus and 6 strains of the Staphylococcus epidermidis. The highest antibiotic resistance in the antibiotic resistance test was related to penicillin, gentamicin, and amikacin respectively.
Conclusion: Extending clinical samples of biofilm producers with multiple antibiotic resistance can be considered as a serious risk for patients and lead to increase mortality rate in hospitals.
Key Words: Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus aureus, Biofilm, Antibiotic Resistance
Journal of Birjand University of Medical Sciences. 2018; 25(2): 160-166.
Received: June 24, 2017 Accepted: June 11, 2018
چکیده
زمینه و هدف: استافیلوکوکوس‌ها، پاتوژن مشترک بین انسان و گونه‌های مختلف دامی است که قابلیّت ایجاد طیف وسیعی از بیماری‌های را دارد. استافیلوکوکوس‌اپیدرمیدیس و استافیلوکوکوس اورئوس، عوامل مهمی در ایجاد بیوفیلم در بیماران هستند. این مطالعه با هدف تعیین توانایی تولید بیوفیلم و الگوی مقاومتی سویه‌های استافیلوکوکوس‌اپیدرمیدیس و استافیلوکوکوس‌اورئوس جداشده از عفونت‌های بیمارستانی و مواد غذایی انجام گرفت.
روش تحقیق: این مطالعه توصیفی-مقطعی بر روی 117نمونه بیمارستانی انجام شد. ابتدا آزمایش‌های بیوشیمیایی بر روی نمونه‌ها به‌منظور جداسازی و تأیید جنس استافیلوکوکوس اورئوس و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس انجام گردید؛ سپس برای تعیین تولید بیوفیلم، از روش میکروتیترپلیت استفاده شد و حضور ژن‌های icaA و icaD با استفاده از PCR مشخص گردید. الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی سویه‌ها به روش دیسک دیفیوژن برای 7 آنتی‌بیوتیک تعیین شد.
یافته‌ها: تعداد 12 سویه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و 20 سویه استافیلوکوکوس اورئوس به‌وسیله آزمایش‌های بیوشیمیایی از 117نمونه بیمارستانی جداسازی شد که از این تعداد 6 سویه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و 16 سویه استافیلوکوکوس اورئوس موّلد بیوفیلم بودند. نتایج PCR نشان‌دهنده حضور همزمان ژن‌های icaA و icaD در 15 سویه استافیلوکوکوس اورئوس و 6 سویه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس بود. بیشترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی در سنجش مقاومت آنتی‌بیوتیکی به‌ترتیب مربوط به پنی‌سیلین، جنتامایسین و امیکاسین بود.
نتیجه‌گیری: گسترش نمونه‌های بالینی موّلد بیوفیلم با مقاومت‌های‌آنتی‌بیوتیکی چندگانه، می‌تواند به‌عنوان خطری جدّی برای بیماران محسوب شده و باعث افزایش موارد مرگ و میر در بیمارستان‌ها گردد.
واژه‌های کلیدی: استافیلوکوکوس اورئوس، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، بیوفیلم، مقاومت آنتی‌بیوتیکی
مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند. 1397؛ 25(2): 132-138.
دریافت: 3/4/1396 پذیرش: 21/3/1397
Antibiotic resistance pattern and biofilm production in Staphylococcus aureus isolates and Staphylococcus epidermidis isolated from hospital infections Tehran in 2016
Sina Mashaiekhi[1], Kumarss Amini[2]
Background and Aim: Staphylococci are common pathogens of humans and livestock that able to produce a wide range of diseases. Staphylococcus epidermidis and Staphylococcus aureus are the important factors for biofilm production in patients. This study was designed to determine the ability of biofilm production and the resistance pattern of Staphylococcus epidermidis and Staphylococcus aureus strains that isolated from hospital and food infectious.
Materials and Methods: This descriptive cross-sectional study was performed on 117 hospital samples. First, biochemical tests were used in order to isolate and confirm Staphylococcus epidermidis and aureus strains. To determine biofilm production, the Microtiter plate method was applied and the presence of icaA and icaD genes are were identified using PCR. Antibiotic resistance pattern of strains was evaluated by Disk diffusion method related to 7 antibiotics.
Results: 12 strains of Staphylococcus epidermidis and 20 strains of Staphylococcus aureus were isolated from 117 hospital samples by biochemical tests, of these, 6 strains of the Staphylococcus epidermidis and 16 strains of the Staphylococcus aureus were the producers of biofilm. PCR results shown that icaA and icaD genes were present in 15 strains of Staphylococcus aureus and 6 strains of the Staphylococcus epidermidis. The highest antibiotic resistance in the antibiotic resistance test was related to penicillin, gentamicin, and amikacin respectively.
Conclusion: Extending clinical samples of biofilm producers with multiple antibiotic resistance can be considered as a serious risk for patients and lead to increase mortality rate in hospitals.
Key Words: Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus aureus, Biofilm, Antibiotic Resistance
Journal of Birjand University of Medical Sciences. 2018; 25(2): 160-166.
Received: June 24, 2017 Accepted: June 11, 2018
مقاله کوتاه
بررسی الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی و تولید بیوفیلم در ایزوله‌های استافیلوکوکوس‌اورئوس و استافیلوکوکوس‌اپیدرمیدیس جداشده از عفونت‌های بیمارستانی شهر تهران، در سال 1395
سینا مشایخی[3]، کیومرث امینی[4]چکیده
زمینه و هدف: استافیلوکوکوس‌ها، پاتوژن مشترک بین انسان و گونه‌های مختلف دامی است که قابلیّت ایجاد طیف وسیعی از بیماری‌های را دارد. استافیلوکوکوس‌اپیدرمیدیس و استافیلوکوکوس اورئوس، عوامل مهمی در ایجاد بیوفیلم در بیماران هستند. این مطالعه با هدف تعیین توانایی تولید بیوفیلم و الگوی مقاومتی سویه‌های استافیلوکوکوس‌اپیدرمیدیس و استافیلوکوکوس‌اورئوس جداشده از عفونت‌های بیمارستانی و مواد غذایی انجام گرفت.
روش تحقیق: این مطالعه توصیفی-مقطعی بر روی 117نمونه بیمارستانی انجام شد. ابتدا آزمایش‌های بیوشیمیایی بر روی نمونه‌ها به‌منظور جداسازی و تأیید جنس استافیلوکوکوس اورئوس و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس انجام گردید؛ سپس برای تعیین تولید بیوفیلم، از روش میکروتیترپلیت استفاده شد و حضور ژن‌های icaA و icaD با استفاده از PCR مشخص گردید. الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی سویه‌ها به روش دیسک دیفیوژن برای 7 آنتی‌بیوتیک تعیین شد.
یافته‌ها: تعداد 12 سویه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و 20 سویه استافیلوکوکوس اورئوس به‌وسیله آزمایش‌های بیوشیمیایی از 117نمونه بیمارستانی جداسازی شد که از این تعداد 6 سویه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و 16 سویه استافیلوکوکوس اورئوس موّلد بیوفیلم بودند. نتایج PCR نشان‌دهنده حضور همزمان ژن‌های icaA و icaD در 15 سویه استافیلوکوکوس اورئوس و 6 سویه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس بود. بیشترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی در سنجش مقاومت آنتی‌بیوتیکی به‌ترتیب مربوط به پنی‌سیلین، جنتامایسین و امیکاسین بود.
نتیجه‌گیری: گسترش نمونه‌های بالینی موّلد بیوفیلم با مقاومت‌های‌آنتی‌بیوتیکی چندگانه، می‌تواند به‌عنوان خطری جدّی برای بیماران محسوب شده و باعث افزایش موارد مرگ و میر در بیمارستان‌ها گردد.
واژه‌های کلیدی: استافیلوکوکوس اورئوس، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، بیوفیلم، مقاومت آنتی‌بیوتیکی
مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند. 1397؛ 25(2): 132-138.
دریافت: 3/4/1396 پذیرش: 21/3/1397
مقدمه
استافیلوکوکوس‌ها در طبیعت انتشار وسیعی داشته و غالباً به‌عنوان میکروفلور در انسان و حیوانات مطرح هستند. این باکتری‌ها می‌توانند به‌صورت اجتماع بیوفیلم در سطح کاتترها و سوندهای ادراری رشد کنند و مقاومت فوق‌العاده‌ای نسبت به عوامل ضدّ میکروبی از خود نشان می‌دهند (1). بیوفلیم، ساختاری متشکّل از یک جمعیت باکتریایی است که به‌وسیله یک ماتریکس اگزوپلی‌ساکاریدی تولیدشده توسط باکتری، محصور شده است. این ویژگی به باکتری توانایی اتصال به سطوح مختلف و همچنین افزایش مقاومت ذاتی به آنتی‌بیوتیک‌ها را می‌دهد (2). از میان تمامی اعضای خانواده استافیلوکوکاسیه، استافیلوکوکوس اورئوس و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس به‌عنوان مهم‌ترین پاتوژن‌ها مطرح هستند و از عوامل مهم بروز عفونت بیمارستانی محسوب می‌شوند. این باکتری‌ها به‌واسطه تشکیل بیوفیلم، توانایی اتصال به سطوح مختلف از قبیل ونتیلاتورهای مکانیکی، کاتتر و بافت میزبان را دارا هستند (3). از طرف دیگر تشکیل بیوفیلم منجر به ایجاد عفونت‌های مقاوم به درمان می‌شود که درنتیجه سبب افزایش هزینه‌های ناشی از درمان، شکست درمانی و عود عفونت می‌گردند. تخمین زده می‌شود که 65درصد از عفونت‌های بیمارستانی در ایالات‌متحده، با تشکیل بیوفیلم‌ها در ارتباط بوده و خسارات اقتصادی ناشی از بیوفیلم‌ها سالیانه بیش از یک میلیارد دلار هزینه دربر دارد (4).
در این ارگانیسم‌ها، تولید بیوفیلم ناشی از فعالیت اپرونی تحت عنوان icaABCD می‌باشد که مهم‌ترین عامل برای تشکیل ماتریکس اگزوپلی‌ساکاریدی و از عوامل چسبندگی بین سلولی [5]PIA است (3). ژن‌های icaA، icaB، icaC و icaD توسط سیستم‌های تنظیمی متعددی کنترل می‌شوند. این سیستم‌های تنظیمی شامل SarA و سیگما B است. علاوه بر سیستم اپرون icaABCD، سیستم agr نیز در ایجاد بیوفیلم نقش دارد (4). از میان ژن‌های لوکوس ica، icaA و icaD نقش بیشتری در تشکیل بیوفلیم در استافیلوکوکوس اورئوس و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس بازی می‌کنند (2، 4).
با توجه به شیوع بسیار بالای عفونت‌های بیمارستانی ناشی از استافیلوکوکوس‌ها و همچنین گسترش عوامل افزایش‌دهنده مقاومت آنتی‌بیوتیکی، این مطالعه با هدف بررسی توان تشکیل بیوفیلم و تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی این سویه‌ها به انجام رسید.
روش تحقیق
این مطالعه توصیفی-مقطعی با کد اخلاق
IR. 1396. IAUC. 332127630 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیرجان انجام گردید. نمونه‌های بالینی از سه بیمارستان آموزشی تهران (امام خمینی، شریعتی و مرکز طبی اطفال) در یک بازه زمانی 6ماهه از ابتدای اردیبهشت تا پایان مهر 1395 جمع‌آوری شد. نمونه‌ها شامل: خون، ادرار، چرک، زخم، مایع مغزی نخاعی، خلط و آبسه بود. پس از انتقال نمونه‌ها بر روی محیط آگار خون‌دار (شرکت مرک، آلمان) به آزمایشگاه تحقیقاتی پاسارگاد (واقع در تهران)، تمامی نمونه‌ها با استفاده از تست‌های استاندارد میکروبیولوژیکی و بیوشیمیایی تعیین هویّت شدند.
حساسیت آنتی‌بیوتیکی بر روی محیط مولر هینتون آگار و با استفاده از روش انتشار از دیسک برای آنتی‌بیوتیک‌های اگزاسیلین (µg1)، سیپروفلوکساسین (µg5)، پنی‌سیلین (µg10)، اریترومایسین (µg15)، تتراسایکلین (µg30)، آمیکاسین (µg30) و جنتامایسین (µg10) بر اساس دستورالعمل استاندارد آزمایشگاه و بالین (5) و با استفاده از روش انتشار از ژل، پس از تهیه غلظت نیم مک‌فارلند، بر روی محیط مولر هینتون آگار انجام شد. سوسپانسیون تهیه‌شده به‌وسیله سوآپ استریل پنبه‌ای، روی محیط مولر هینتون آگار به‌صورت متراکم کشت داده شد؛ سپس دیسک‌های آنتی‌بیوتیکی با پنس استریل در سطح محیط قرار گرفته و محیط کشت به‌مدّت 24-18 ساعت در دمای 37درجه سانتی‌گراد در انکوباتور قرار داده شد. درنهایت قطر هاله عدم رشد به‌وسیله کولیس اندازه‌گیری گردید. در این مطالعه استافیلوکوکوس اورئوس 25923ATCC و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس 12228ATCC به‌عنوان کنترل مثبت استفاده شد.
توانایی تشکیل بیوفیلم در جدایه‌های مورد بررسی، با روش میکروتیتر پلیت انجام شد. در این روش جدایه‌ها پس از کشت در محیط TSB حاوی 5/0درصد گلوکز، یک شبانه‌روز در دمای 37 درجه سانتی‌گراد انکوبه شدند. بعد از خالی‌کردن محتویات چاهک‌ها و شستشوی آنها با PBS، میکروپلیت‌ها به‌طور کامل در معرض هوا خشک گردیدند. در محله بعد رنگ‌آمیزی با استفاده از کریستال ویوله یک‌درصد انجام شد. سپس رنگ موجود در هر چاهک با استفاده از آب معمولی شستشو داده شد و برای آزادسازی رنگ موجود در دیواره باکتری‌هایی که مولد بیوفیلم می‌باشند، 100 میکرولیتر ایزوپروپیل الکل 10درصد به‌علاوه اتانول 70درصد به هر چاهک اضافه گردید. درنهایت رنگ آزادشده در هر چاهک در طول‌موج نوری 570 نانومتر با استفاده از دستگاه الیزا بررسی شد. از محیط TSB حاوی یک‌درصد گلوکز به‌عنوان کنترل منفی در این روش استفاده گردید. برای اطمینان از صحّت کار، برای ایزوله‌های مورد مطالعه 3 مرتبه جذب نوری هر یک از ایزوله‌ها، مورد بررسی قرار گرفت. روش محاسبه مقدار تولید بیوفیلم برای هر گروه در جدول یک ارائه شده است.
جدول 1- طبقه‌بندی تشکیل بیوفیلم به وسیله روش میکروتیترپلیت
OD: چگالی نوری؛ ODC: میزان چگالی نوری کنترل مثبت است که قادر به تولید بیوفیلم می‌باشد (کنترل منفی 3*SD)+(میانگین کنترل منفی ODC:OD)
DNA ژنومی باکتریایی با استفاده از دستورالعمل کیت استخراج سیناژن (Cinna Pure DNA KIT-PR881613) (البرز، ایران) به‌دست آمد و درجه خلوص محصول استخراج‌شده در طول‌موج 260 نانومتر، با استفاده از دستگاه اسپکتروفوتومتر تأیید شد.
تست M-PCR برای شناسایی ژن‌های کدکننده بیوفیلم icaA و icaD با استفاده از توالی‌های الیگونوکلئوتیدی پرایمرهای اختصاصی شامل: 'icaA-F:5'-ACACTTGCTGGCGCAGTCAA-3 و icaA-R:5'-TCTGGAACCAACATCCAACA-3' و icaD-F:5'-ATGGTCAAGCCCAGACAGAG-3' و icaD-R:5'-AGTATTAATGTTTAAAGCAA-3' در دستگاه ترمال‌سایکلر (اپندورف، آلمان) در حجم 25میکرولیترو هر واکنش شامل 200میکرومولdNTP ، 10پیکومول از هر پرایمر، 5/1 میلی‌مول در لیتر MgCl2، 0/5 واحد آنزیم Taq و 50 نانوگرم DNA الگو انجام گردید. به‌منظور حصول اطمینان از عملکرد پرایمرها، توالی‌های الیگونوکلئوتیدی پرایمرها در سایت NCBI، BLAST شد و این‌گونه صحت توالی‌های مورد استفاده تأیید گردید. شرایط دمایی در این واکنش شامل یک سیکل 10دقیقه‌ای در 95درجه سلسیوس (دناتوراسیون اولیه)، سپس 32 سیکل شامل: مرحله واسرشت‌شدن 60ثانیه در 94درجه سلسیوس، مرحله اتصال 60 ثانیه در 58 درجه سلسیوس و مرحله طویل‌شدن یک‌دقیقه در 72درجه سلسیوس و در نهایت یک سیکل 10دقیقه‌ای در 72درجه سلسیوس بود. محصولات تکثیر‌یافته از نظر حضور ژن‌های موردنظر، با انجام الکتروفورز بر روی ژل آگارز یک‌درصد و پس از رنگ‌آمیزی با اتیدیوم بروماید بررسی شدند.
یافته‌ها
در این مطالعه تعداد 117نمونه از بالین، از سه بیمارستان آموزشی تهران جمع‌آوری گردید که از این تعداد 20مورد استافیلوکوکوس اورئوس (09/17%) و 12 مورد استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس (25/10%) بود. جزئیات نمونه‌ها به تفکیک محل اخذ نمونه و تعداد آن، در جدول 2 ارائه شده است. بیشترین و کمترین تعداد استافیلوکوکوس اورئوس و استافیلوکوکوس اپیدرمیس، از نمونه‌های زخم و مایع مغزی-نخاعی به‌دست آمدند. در این مطالعه، هیچ موردی از خلط جدا نشد. همچنین استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس از نمونه CSF به‌دست نیامد.
نتایج نشان داد که بیشترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی و حساسیت به‌ترتیب مربوط به پنی‌سیلین، اریترومایسین و آمیکاسین بود. روش میکروتیتر پلیت بر اساس اندازه‌گیری جذب نوری نشان داد که از تعداد کل 20 ایزوله استافیلوکوکوس‌اورئوس، 16ایزوله (80%) موّلد بیوفیلم بودند که از این تعداد 12 ایزوله توانایی اتصال قوی، 3 ایزوله توانایی اتصال متوسط و یک ایزوله توانایی اتصال ضعیف را داشتند. از مجموع 12 ایزوله استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، 6 (50%) ایزوله مولّد بیوفیلم بودند که از این تعداد 3ایزوله توانایی اتصال قوی، 2 ایزوله توانایی اتصال متوسط و یک ایزوله توانایی اتصال ضعیف را داشتند.
نتایج حاصل از آزمون مولکولی نشان داد که از مجموع تمامی استافیلوکوکوس اورئوس تحت مطالعه، 15 ایزوله واجد هر دو ژن icaA و icaD بودند. همچنین فراوانی 50درصد از استافلیوکوکوس‌اپیدرمیدیس واجد هر دو ژن icaA و icaD و یک ایزوله واجد ژن icaD بود (شکل 1).
استافیلوکوکوس‌ها در طبیعت انتشار وسیعی داشته و غالباً به‌عنوان میکروفلور در انسان و حیوانات مطرح هستند. این باکتری‌ها می‌توانند به‌صورت اجتماع بیوفیلم در سطح کاتترها و سوندهای ادراری رشد کنند و مقاومت فوق‌العاده‌ای نسبت به عوامل ضدّ میکروبی از خود نشان می‌دهند (1). بیوفلیم، ساختاری متشکّل از یک جمعیت باکتریایی است که به‌وسیله یک ماتریکس اگزوپلی‌ساکاریدی تولیدشده توسط باکتری، محصور شده است. این ویژگی به باکتری توانایی اتصال به سطوح مختلف و همچنین افزایش مقاومت ذاتی به آنتی‌بیوتیک‌ها را می‌دهد (2). از میان تمامی اعضای خانواده استافیلوکوکاسیه، استافیلوکوکوس اورئوس و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس به‌عنوان مهم‌ترین پاتوژن‌ها مطرح هستند و از عوامل مهم بروز عفونت بیمارستانی محسوب می‌شوند. این باکتری‌ها به‌واسطه تشکیل بیوفیلم، توانایی اتصال به سطوح مختلف از قبیل ونتیلاتورهای مکانیکی، کاتتر و بافت میزبان را دارا هستند (3). از طرف دیگر تشکیل بیوفیلم منجر به ایجاد عفونت‌های مقاوم به درمان می‌شود که درنتیجه سبب افزایش هزینه‌های ناشی از درمان، شکست درمانی و عود عفونت می‌گردند. تخمین زده می‌شود که 65درصد از عفونت‌های بیمارستانی در ایالات‌متحده، با تشکیل بیوفیلم‌ها در ارتباط بوده و خسارات اقتصادی ناشی از بیوفیلم‌ها سالیانه بیش از یک میلیارد دلار هزینه دربر دارد (4).
در این ارگانیسم‌ها، تولید بیوفیلم ناشی از فعالیت اپرونی تحت عنوان icaABCD می‌باشد که مهم‌ترین عامل برای تشکیل ماتریکس اگزوپلی‌ساکاریدی و از عوامل چسبندگی بین سلولی [5]PIA است (3). ژن‌های icaA، icaB، icaC و icaD توسط سیستم‌های تنظیمی متعددی کنترل می‌شوند. این سیستم‌های تنظیمی شامل SarA و سیگما B است. علاوه بر سیستم اپرون icaABCD، سیستم agr نیز در ایجاد بیوفیلم نقش دارد (4). از میان ژن‌های لوکوس ica، icaA و icaD نقش بیشتری در تشکیل بیوفلیم در استافیلوکوکوس اورئوس و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس بازی می‌کنند (2، 4).
با توجه به شیوع بسیار بالای عفونت‌های بیمارستانی ناشی از استافیلوکوکوس‌ها و همچنین گسترش عوامل افزایش‌دهنده مقاومت آنتی‌بیوتیکی، این مطالعه با هدف بررسی توان تشکیل بیوفیلم و تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی این سویه‌ها به انجام رسید.
روش تحقیق
این مطالعه توصیفی-مقطعی با کد اخلاق
IR. 1396. IAUC. 332127630 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیرجان انجام گردید. نمونه‌های بالینی از سه بیمارستان آموزشی تهران (امام خمینی، شریعتی و مرکز طبی اطفال) در یک بازه زمانی 6ماهه از ابتدای اردیبهشت تا پایان مهر 1395 جمع‌آوری شد. نمونه‌ها شامل: خون، ادرار، چرک، زخم، مایع مغزی نخاعی، خلط و آبسه بود. پس از انتقال نمونه‌ها بر روی محیط آگار خون‌دار (شرکت مرک، آلمان) به آزمایشگاه تحقیقاتی پاسارگاد (واقع در تهران)، تمامی نمونه‌ها با استفاده از تست‌های استاندارد میکروبیولوژیکی و بیوشیمیایی تعیین هویّت شدند.
حساسیت آنتی‌بیوتیکی بر روی محیط مولر هینتون آگار و با استفاده از روش انتشار از دیسک برای آنتی‌بیوتیک‌های اگزاسیلین (µg1)، سیپروفلوکساسین (µg5)، پنی‌سیلین (µg10)، اریترومایسین (µg15)، تتراسایکلین (µg30)، آمیکاسین (µg30) و جنتامایسین (µg10) بر اساس دستورالعمل استاندارد آزمایشگاه و بالین (5) و با استفاده از روش انتشار از ژل، پس از تهیه غلظت نیم مک‌فارلند، بر روی محیط مولر هینتون آگار انجام شد. سوسپانسیون تهیه‌شده به‌وسیله سوآپ استریل پنبه‌ای، روی محیط مولر هینتون آگار به‌صورت متراکم کشت داده شد؛ سپس دیسک‌های آنتی‌بیوتیکی با پنس استریل در سطح محیط قرار گرفته و محیط کشت به‌مدّت 24-18 ساعت در دمای 37درجه سانتی‌گراد در انکوباتور قرار داده شد. درنهایت قطر هاله عدم رشد به‌وسیله کولیس اندازه‌گیری گردید. در این مطالعه استافیلوکوکوس اورئوس 25923ATCC و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس 12228ATCC به‌عنوان کنترل مثبت استفاده شد.
توانایی تشکیل بیوفیلم در جدایه‌های مورد بررسی، با روش میکروتیتر پلیت انجام شد. در این روش جدایه‌ها پس از کشت در محیط TSB حاوی 5/0درصد گلوکز، یک شبانه‌روز در دمای 37 درجه سانتی‌گراد انکوبه شدند. بعد از خالی‌کردن محتویات چاهک‌ها و شستشوی آنها با PBS، میکروپلیت‌ها به‌طور کامل در معرض هوا خشک گردیدند. در محله بعد رنگ‌آمیزی با استفاده از کریستال ویوله یک‌درصد انجام شد. سپس رنگ موجود در هر چاهک با استفاده از آب معمولی شستشو داده شد و برای آزادسازی رنگ موجود در دیواره باکتری‌هایی که مولد بیوفیلم می‌باشند، 100 میکرولیتر ایزوپروپیل الکل 10درصد به‌علاوه اتانول 70درصد به هر چاهک اضافه گردید. درنهایت رنگ آزادشده در هر چاهک در طول‌موج نوری 570 نانومتر با استفاده از دستگاه الیزا بررسی شد. از محیط TSB حاوی یک‌درصد گلوکز به‌عنوان کنترل منفی در این روش استفاده گردید. برای اطمینان از صحّت کار، برای ایزوله‌های مورد مطالعه 3 مرتبه جذب نوری هر یک از ایزوله‌ها، مورد بررسی قرار گرفت. روش محاسبه مقدار تولید بیوفیلم برای هر گروه در جدول یک ارائه شده است.
جدول 1- طبقه‌بندی تشکیل بیوفیلم به وسیله روش میکروتیترپلیت
| توانایی تشکیل بیوفیلم | محاسبه میزان حد نصاب | نتایج حاصل از میانگین حداکثر جذب نوری (OD) |
| قوی | OD>4*ODC2 | OD>0.332 |
| متوسط | 2*ODC<OD<=4*ODC | 0.166<OD<=0.332 |
| ضعیف | ODC<OD<=2*ODC | 0.083<OD<=0.166 |
| عدم اتصال | OD<=0.083 | OD<=0.083 |
DNA ژنومی باکتریایی با استفاده از دستورالعمل کیت استخراج سیناژن (Cinna Pure DNA KIT-PR881613) (البرز، ایران) به‌دست آمد و درجه خلوص محصول استخراج‌شده در طول‌موج 260 نانومتر، با استفاده از دستگاه اسپکتروفوتومتر تأیید شد.
تست M-PCR برای شناسایی ژن‌های کدکننده بیوفیلم icaA و icaD با استفاده از توالی‌های الیگونوکلئوتیدی پرایمرهای اختصاصی شامل: 'icaA-F:5'-ACACTTGCTGGCGCAGTCAA-3 و icaA-R:5'-TCTGGAACCAACATCCAACA-3' و icaD-F:5'-ATGGTCAAGCCCAGACAGAG-3' و icaD-R:5'-AGTATTAATGTTTAAAGCAA-3' در دستگاه ترمال‌سایکلر (اپندورف، آلمان) در حجم 25میکرولیترو هر واکنش شامل 200میکرومولdNTP ، 10پیکومول از هر پرایمر، 5/1 میلی‌مول در لیتر MgCl2، 0/5 واحد آنزیم Taq و 50 نانوگرم DNA الگو انجام گردید. به‌منظور حصول اطمینان از عملکرد پرایمرها، توالی‌های الیگونوکلئوتیدی پرایمرها در سایت NCBI، BLAST شد و این‌گونه صحت توالی‌های مورد استفاده تأیید گردید. شرایط دمایی در این واکنش شامل یک سیکل 10دقیقه‌ای در 95درجه سلسیوس (دناتوراسیون اولیه)، سپس 32 سیکل شامل: مرحله واسرشت‌شدن 60ثانیه در 94درجه سلسیوس، مرحله اتصال 60 ثانیه در 58 درجه سلسیوس و مرحله طویل‌شدن یک‌دقیقه در 72درجه سلسیوس و در نهایت یک سیکل 10دقیقه‌ای در 72درجه سلسیوس بود. محصولات تکثیر‌یافته از نظر حضور ژن‌های موردنظر، با انجام الکتروفورز بر روی ژل آگارز یک‌درصد و پس از رنگ‌آمیزی با اتیدیوم بروماید بررسی شدند.
یافته‌ها
در این مطالعه تعداد 117نمونه از بالین، از سه بیمارستان آموزشی تهران جمع‌آوری گردید که از این تعداد 20مورد استافیلوکوکوس اورئوس (09/17%) و 12 مورد استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس (25/10%) بود. جزئیات نمونه‌ها به تفکیک محل اخذ نمونه و تعداد آن، در جدول 2 ارائه شده است. بیشترین و کمترین تعداد استافیلوکوکوس اورئوس و استافیلوکوکوس اپیدرمیس، از نمونه‌های زخم و مایع مغزی-نخاعی به‌دست آمدند. در این مطالعه، هیچ موردی از خلط جدا نشد. همچنین استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس از نمونه CSF به‌دست نیامد.
نتایج نشان داد که بیشترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی و حساسیت به‌ترتیب مربوط به پنی‌سیلین، اریترومایسین و آمیکاسین بود. روش میکروتیتر پلیت بر اساس اندازه‌گیری جذب نوری نشان داد که از تعداد کل 20 ایزوله استافیلوکوکوس‌اورئوس، 16ایزوله (80%) موّلد بیوفیلم بودند که از این تعداد 12 ایزوله توانایی اتصال قوی، 3 ایزوله توانایی اتصال متوسط و یک ایزوله توانایی اتصال ضعیف را داشتند. از مجموع 12 ایزوله استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، 6 (50%) ایزوله مولّد بیوفیلم بودند که از این تعداد 3ایزوله توانایی اتصال قوی، 2 ایزوله توانایی اتصال متوسط و یک ایزوله توانایی اتصال ضعیف را داشتند.
نتایج حاصل از آزمون مولکولی نشان داد که از مجموع تمامی استافیلوکوکوس اورئوس تحت مطالعه، 15 ایزوله واجد هر دو ژن icaA و icaD بودند. همچنین فراوانی 50درصد از استافلیوکوکوس‌اپیدرمیدیس واجد هر دو ژن icaA و icaD و یک ایزوله واجد ژن icaD بود (شکل 1).
جدول 2- فراوانی استافیلوکوکوس‌اورئوس و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس جداشده به تفکیک نوع نمونه‌ها
جدول 3- نتایج سنجش حساسیّت آنتی‌بیوتیکی سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس و اپیدرمیدیس
شکل 1- نتایج ژل الکتروفورز محصولات PCR ژن icaA و icaD به همراه کنترل مثبت استافیلوکوکوس‌اپیدرمیدیس ATCC 12228، کنترل منفی آب مقطر. چاهک 1؛ استافیلوکوکوس‌اورئوس، چاهک 2 و 3، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس
| استافیلوکوکوس اپیدرمیس | استافیلوکوکوس اورئوس | تعداد کل | نوع نمونه |
| 2(52/9%) | 4 (04/19%) | 21 | خون |
| 4(42/11%) | 6 (14/17%) | 35 | زخم |
| 2(33/13%) | 3 (20%) | 15 | ادرار |
| 1(66/6%) | 2 (33/13%) | 15 | چرک |
| - | - | 7 | خلط |
| - | 1 (20%) | 5 | CSF |
| 3(78/15%) | 4 (05/21%) | 19 | آبسه |
| 12(25/10%) | 20 (09/17%) | 117 | جمع کل |
| مقاوم | نیمه حساس | حساس | آنتی‌بیوتیک | |||
| استافیلوکوکوس اپیدرمیس | استافیلوکوکوس اورئوس | استافیلوکوکوس اپیدرمیس | استافیلوکوکوس اورئوس | استافیلوکوکوس اپیدرمیس | استافیلوکوکوس اورئوس | |
| 10(25/31%) | 20 (5/62%) | 2 (25/6%) | - | - | - | پنی‌سیلین |
| 8(25%) | 13 (62/40%) | - | 3 (38/9%) | 4 (5/12%) | 4 (5/12%) | اگزاسیلین |
| 4(5/12%) | 4 (5/12%) | 5 (63/15%) | 7 (88/21%) | 3 (38/9%) | 9(13/28%) | جنتامیسین |
| 5(63/15%) | 8 (25%) | 5 (63/15%) | 5 (63/15%) | 2 (25/6%) | 7 (88/21%) | تتراسایکلین |
| 10(25/31%) | 9 (13/28%) | 2 (25/6%) | 9 (13/28%) | - | 2 (25/6%) | اریترومایسین |
| 3(38/9%) | 6 (75/18%) | 4 (5/12%) | 8 (25%) | 5 (63/15%) | 6 (75/18%) | سیپروفلوکساسین |
| 2(25/6%) | 3 (38/9%) | 7 (88/21%) | 8 (25%) | 3 (38/9%) | 9 (13/28%) | آمیکاسین |
شکل 1- نتایج ژل الکتروفورز محصولات PCR ژن icaA و icaD به همراه کنترل مثبت استافیلوکوکوس‌اپیدرمیدیس ATCC 12228، کنترل منفی آب مقطر. چاهک 1؛ استافیلوکوکوس‌اورئوس، چاهک 2 و 3، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس
بحث
توانایی استافیلوکوکوس‌ها در تشکیل بیوفیلم‌ها، به زنده‌ماندن باکتری در محیط میزبان کمک می‌کند. امروزه بیوفیلم به‌عنوان یکی از دلایل مزمن‌شدن عفونت‌های استافیلوکوکی هم در پزشکی و هم در دامپزشکی مطرح‌شده است. پوشش اگزوپلی‌ساکاریدی محصورکننده بیوفیلم، سبب عبور آنتی‌بیوتیک‌ها به درون ماتریکس بیوفیلم و درنتیجه بروز مقاومت می‌گردد (3).
در مطالعه‌ای که در سال 2009 در کشور هلند توسط Croes همکاران انجام گرفت، علاوه بر تأکید در مورد گسترش مقاومت‌های چندگانه در نمونه‌های عفونی، بر توانایی تولید بیوفیلم در 60درصد از ایزوله‌های استافیلوکوکوس اشاره‌شده است که به‌طور تقریبی مشابه نتایج حاصل از مطالعه حاضر می‌باشد که علاوه بر تأکید بر تولید بیوفیلم، بر افزایش مقاومت آنتی‌بیوتیکی در نمونه‌های عفونی نیز اشاره دارد (9). در مطالعه دیگری که توسط Namvar و همکاران در سال 2013 انجام گردید، از 60 جدایه استافیلوکوکوس اورئوس، با استفاده از روش‌های میکروپلیت تیتراسیون و کشت بر محیط کنگو رد آگار، 65درصد از ایزوله‌ها موّلد بیوفیلم قوی بودند که مشابه نتایج پژوهش حاضر، به‌طور مجدد شاهد شیوع بالای استافیلوکوکوس‌های موّلد بیوفیلم هستیم (7). در مطالعه Iorio و همکاران در سال 2011، از میان 47 جدایه استافیلوکوکوس‌اورئوس جداشده از خون، 25 جدایه در آزمایش تشخیص فنوتیپی بیوفیلم، از نظر تولید بیوفیلم مثبت بود؛ اما در مقایسه با نتایج پژوهش حاضر تفاوت زیادی را نشان داد که می‌تواند به‌دلیل متفاوت‌بودن منبع و نیز جغرافیای نمونه باشد (8). در مطالعه Gad و همکاران در سال 2009 نشان داده شد که از 18 جدایه استافیلوکوکوس‌اورئوس جداشده از سوندهای ادراری انسان، 15جدایه (83%) تشکیل بیوفیلم دادند و از این تعداد 53درصد بیوفیلم قوی، 23درصد بیوفیلم متوسط و 7درصد بیوفیلم تشکیل ندادند. نتایج مطالعه Gad و همکاران نیز مشابه نتایج پژوهش حاضر، بیانگر توانایی بسیار بالای جدایه‌های استافیلوکوکوس‌اورئوس در تولید بیوفیلم می‌باشد (3).
در مطالعه حاضر تمامی سویه‌های موّلد بیوفیلم، دارای هر دو ژن icaA و icaD بودند. این یافته برخلاف برخی گزارش‌ها از آسیا و اروپا است که در آنها انطباق کامل میان تشکیل بیوفیلم به‌روش‌های کمّی و کیفی و ژنوتایپ آنها یافت نشده است (2، 9)؛ اما در برخی از گزارش‌ها، هر دو ژن icaA و icaD در میان 100درصد سویه‌های موّلد بیوفیلم گزارش شده‌اند (3، 10). یافته‌های پژوهش حاضر مؤیّد اهمیت ژن‌های icaA و icaD در تشکیل بیوفیلم در استافیلوکوکوس‌اورئوس است که منطبق بر یافته‌های مطالعات Gad و همکاران و Arciola و همکاران است (3، 6).
نتیجه‌گیری
استافیلوکوکوس اورئوس، ازجمله باکتری‌هایی است که در بخش‌های مراقبت‌های ویژه بیمارستان به‌دلیل تولید بیوفیلم از اهمیّت ویژه‌ای برخوردار است. با توجه به افزایش مقاومت آنتی‌بیوتیکی در این باکتری و نیز توانایی بالای آن در تشکیل بیوفیلم، این باکتری می‌تواند در پیدایش عفونت‌های مزمن و همچنین ایجاد سویه‌های آنتی‌بیوتیکی چندگانه اهمیت ویژه‌ای داشته باشد. گسترش ایزوله‌های باکتریایی تولیدکننده بیوفیلم با مقاومت‌های آنتی‌بیوتیکی چندگانه که در این پژوهش شاهد آن بودیم، می‌تواند به‌عنوان خطر جدّی برای بیماران محسوب شده و باعث افزایش موارد مرگ و میر در بیمارستان‌ها گردد.
تقدیر و تشکر
بدین‌وسیله از تمامی کارکنان بیمارستان‌های امام خمینی، شریعتی و مرکز طبی اطفال که ما را در جمع‌آوری نمونه‌های این پژوهش حاضر یاری رساندند و همچنین از کارکنان و پرسنل آزمایشگاه تحقیقاتی پاسارگاد، تقدیر و تشکر می‌گردد.
توانایی استافیلوکوکوس‌ها در تشکیل بیوفیلم‌ها، به زنده‌ماندن باکتری در محیط میزبان کمک می‌کند. امروزه بیوفیلم به‌عنوان یکی از دلایل مزمن‌شدن عفونت‌های استافیلوکوکی هم در پزشکی و هم در دامپزشکی مطرح‌شده است. پوشش اگزوپلی‌ساکاریدی محصورکننده بیوفیلم، سبب عبور آنتی‌بیوتیک‌ها به درون ماتریکس بیوفیلم و درنتیجه بروز مقاومت می‌گردد (3).
در مطالعه‌ای که در سال 2009 در کشور هلند توسط Croes همکاران انجام گرفت، علاوه بر تأکید در مورد گسترش مقاومت‌های چندگانه در نمونه‌های عفونی، بر توانایی تولید بیوفیلم در 60درصد از ایزوله‌های استافیلوکوکوس اشاره‌شده است که به‌طور تقریبی مشابه نتایج حاصل از مطالعه حاضر می‌باشد که علاوه بر تأکید بر تولید بیوفیلم، بر افزایش مقاومت آنتی‌بیوتیکی در نمونه‌های عفونی نیز اشاره دارد (9). در مطالعه دیگری که توسط Namvar و همکاران در سال 2013 انجام گردید، از 60 جدایه استافیلوکوکوس اورئوس، با استفاده از روش‌های میکروپلیت تیتراسیون و کشت بر محیط کنگو رد آگار، 65درصد از ایزوله‌ها موّلد بیوفیلم قوی بودند که مشابه نتایج پژوهش حاضر، به‌طور مجدد شاهد شیوع بالای استافیلوکوکوس‌های موّلد بیوفیلم هستیم (7). در مطالعه Iorio و همکاران در سال 2011، از میان 47 جدایه استافیلوکوکوس‌اورئوس جداشده از خون، 25 جدایه در آزمایش تشخیص فنوتیپی بیوفیلم، از نظر تولید بیوفیلم مثبت بود؛ اما در مقایسه با نتایج پژوهش حاضر تفاوت زیادی را نشان داد که می‌تواند به‌دلیل متفاوت‌بودن منبع و نیز جغرافیای نمونه باشد (8). در مطالعه Gad و همکاران در سال 2009 نشان داده شد که از 18 جدایه استافیلوکوکوس‌اورئوس جداشده از سوندهای ادراری انسان، 15جدایه (83%) تشکیل بیوفیلم دادند و از این تعداد 53درصد بیوفیلم قوی، 23درصد بیوفیلم متوسط و 7درصد بیوفیلم تشکیل ندادند. نتایج مطالعه Gad و همکاران نیز مشابه نتایج پژوهش حاضر، بیانگر توانایی بسیار بالای جدایه‌های استافیلوکوکوس‌اورئوس در تولید بیوفیلم می‌باشد (3).
در مطالعه حاضر تمامی سویه‌های موّلد بیوفیلم، دارای هر دو ژن icaA و icaD بودند. این یافته برخلاف برخی گزارش‌ها از آسیا و اروپا است که در آنها انطباق کامل میان تشکیل بیوفیلم به‌روش‌های کمّی و کیفی و ژنوتایپ آنها یافت نشده است (2، 9)؛ اما در برخی از گزارش‌ها، هر دو ژن icaA و icaD در میان 100درصد سویه‌های موّلد بیوفیلم گزارش شده‌اند (3، 10). یافته‌های پژوهش حاضر مؤیّد اهمیت ژن‌های icaA و icaD در تشکیل بیوفیلم در استافیلوکوکوس‌اورئوس است که منطبق بر یافته‌های مطالعات Gad و همکاران و Arciola و همکاران است (3، 6).
نتیجه‌گیری
استافیلوکوکوس اورئوس، ازجمله باکتری‌هایی است که در بخش‌های مراقبت‌های ویژه بیمارستان به‌دلیل تولید بیوفیلم از اهمیّت ویژه‌ای برخوردار است. با توجه به افزایش مقاومت آنتی‌بیوتیکی در این باکتری و نیز توانایی بالای آن در تشکیل بیوفیلم، این باکتری می‌تواند در پیدایش عفونت‌های مزمن و همچنین ایجاد سویه‌های آنتی‌بیوتیکی چندگانه اهمیت ویژه‌ای داشته باشد. گسترش ایزوله‌های باکتریایی تولیدکننده بیوفیلم با مقاومت‌های آنتی‌بیوتیکی چندگانه که در این پژوهش شاهد آن بودیم، می‌تواند به‌عنوان خطر جدّی برای بیماران محسوب شده و باعث افزایش موارد مرگ و میر در بیمارستان‌ها گردد.
تقدیر و تشکر
بدین‌وسیله از تمامی کارکنان بیمارستان‌های امام خمینی، شریعتی و مرکز طبی اطفال که ما را در جمع‌آوری نمونه‌های این پژوهش حاضر یاری رساندند و همچنین از کارکنان و پرسنل آزمایشگاه تحقیقاتی پاسارگاد، تقدیر و تشکر می‌گردد.
منابع:
1- Vázquez-Sánchez D, Rodríguez-López P. Biofilm Formation of Staphylococcus aureus. In: Fetsch A. Staphylococcus aureus. London(United Kingdom): Elsevier – Academic Press; 2018. pp: 87-103.
2- Petrelli D, Repetto A, D’Ercole S, Rombini S, Ripa S, Prenna M, et al. Analysis of meticillin-susceptible and meticillin-resistant biofilm-forming Staphylococcus aureus from catheter infections isolated in a large Italian hospital. J Med Microbiol. 2008; 57(3): 364–72.
3- Gad GF, El-Feky MA, El-Rehewy MS, Hassan MA, Abolella H, El-Baky RM. Detection of icaA, icaD genes and biofilm production by Staphylococcus aureus and Staphylococcus epidermidis isolated from urinary tract catheterized patients. J Infect Dev Ctries. 2009;3(5):342–51.
4- de Silva GD, Kantzanou M, Justice A, Massey RC, Wilkinson AR, Day NP, et al. The ica Operon and Biofilm Production in Coagulase-Negative Staphylococci Associated with Carriage and Disease in a Neonatal Intensive Care Unit. J Clin Microbiol. 2002 18; 40(2): 382–8.
5- CLSI. Performance Standards for Antimicrobial Susceptibility Testing. 27th ed. CLSI supplement M100. Wayne, PA: Clinical and Laboratory Standards Institute; 2017.
6- Arciola CR, Baldassarri L, Montanaro L. Presence of icaA and icaD Genes and Slime Production in a Collection of Staphylococcal Strains from Catheter-Associated Infections. J Clin Microbiol. 2001; 39(6): 2151–6.
7- Namvar AE, Asghari B, Ezzatifar F, Azizi GR. Detection of the intercellular adhesion gene cluster (ica) in clinical Staphylococcus aureus isolates. GMS Hyg Infect Control. 2013; 8(1): Doc03.
8- Iorio NLP, Lopes AP da CN, Schuenck RP, Barcellos AG, Olendzki AN, Lopez GL, et al. A combination of methods to evaluate biofilm production may help to determine the clinical relevance of Staphylococcus in blood cultures. Microbiol Immunol. 2011; 55(1): 28–33.
9- Croes S, Deurenberg RH, Boumans ML, Beisser PS, Neef C, Stobberingh EE. Staphylococcus aureus biofilm formation at the physiologic glucose concentration depends on the S. aureus lineage. BMC Microbiol. 2009; 9: 229.
10- Mirzaee M, Peerayeh SN, Ghasemian AM. Detection of icaABCD genes and biofilm formation in clinical isolates of methicillin resistant Staphylococcus aureus. Iran J Pathol. 2014; 9(4): 257–62. [Persian]
[2] Corresponding Author; Department of Microbiology, Facultyof basic science, Saveh Branch, Islamic Azad University, Saveh, Iran. Tel: 09125454074 Fax: 021-44850954 Email:dr_kumarss_amini@yahoo.com
[3] دانش‌آموخته کارشناسی ارشد گروه میکروبیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سیرجان، سیرجان، ایران
2 نویسنده مسؤول؛ گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ساوه، ساوه، ایران
آدرس: ساوه- دانشگاه آزاد اسلامی- واحد ساوه- دانشکده علوم پایه
تلفن: 09125454074 نمابر: 44850954-021 پست الکترونیکی: dr_kumarss_amini@yahoo.com
آدرس: ساوه- دانشگاه آزاد اسلامی- واحد ساوه- دانشکده علوم پایه
تلفن: 09125454074 نمابر: 44850954-021 پست الکترونیکی: dr_kumarss_amini@yahoo.com
[5] Polysaccharide Intercellular Adhesin
نوع مطالعه: مقاله كوتاه |
موضوع مقاله:
ميكروب شناسي
دریافت: 1396/4/3 | پذیرش: 1397/4/9 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1397/4/9 | انتشار الکترونیک: 1397/4/9
دریافت: 1396/4/3 | پذیرش: 1397/4/9 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1397/4/9 | انتشار الکترونیک: 1397/4/9
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Attribution-NoneCommercial CC BY-NC