جلد 24 - ويژه نامه تابستان 1396- بیوشیمی و متابولیسم                   جلد 24 - ويژه نامه تابستان 1396- بیوشیمی و متابولیسم صفحات 61-50 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه شیمی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
2- گروه شیمی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران. ، a.meshkini@um.ac.ir
چکیده:   (9951 مشاهده)
زمینه و هدف: در این مطالعه، سنتز نانوذرّه نقره و بررسی اثر سمیّت آن بر کاهش رشد و القای آپوپتوز در سلول‌های سرطان استخوان انجام شد
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی آنالیزهای طیف‌سنجی UV-Visible، آزمون پراش پرتوی ایکس و نیز تهیه تصویر میکروسکوپ الکترونی، به‌منظور بررسی تولید نانوذرّات نقره انجام شدند. برای بررسی سمیّت نانوذرّات بر سلول‌های سرطانی، از آزمون رنگ‌سنجی با استفاده از رنگ 3-(4و5 دی متیل تیازول)-2-5-دی فنیل تترازولیوم برومید ( MTT) استفاده شد. با استفاده از رنگ‌آمیزی اکریدین ارنج-اتیدیوم برماید و فلوسایتومتری (sub-G1)، مرگ سلولی القاشده در سلول‌ها مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: بر اساس پیک جذبی ناشی از پلاسمون سطحی، نانوذرّات پیک مشخصی را در طول موج 408 نانومتر نشان دادند که حاکی از سنتز نانوذرّات نقره بود. تصویر TEM نشان داد که شکل نانوذرّات مکعبی بوده و میانگین اندازه آنها در حدود 5/65 نانومتر تعیین شد. آزمون پراش پرتوی ایکس نشان داد که نانوذرّات تولیدشده، دارای تبلور مناسب بوده و اندازه نانوکریستال‌ها 55 نانومتر بود. همچنین نتایج MTT نشان داد که نانوذرّات نقره در یک روند وابسته به غلظت، باعث کاهش رشد سلول‌های سرطان استخوان شدند؛ به‌طوری که نانوذرّات در غلظتµg/ml  1/21، 50درصد سلول‌ها را از بین بردند. نانوذرّات نقره پس از ورود به درون سلول‌های سرطانی، باعث توقف سیکل سلولی سلول‌های تیمارشده در فاز G2 و القای مرگ آپوپتوز در سلول‌ها شدند.
نتیجه‌گیری: استفاده از نانوذرّات نقره می‌تواند باعث کاهش رشد سلولی و القای آپوپتوز در این رده سلولی شود؛ بنابراین نانوذرّات نقره می‌توانند به‌عنوان یک گزینه مناسب برای درمان سرطان استخوان مطرح باشند.
متن کامل [PDF 912 kb]   (3197 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی | موضوع مقاله: بيولوژي مولكولي
دریافت: 1395/11/25 | پذیرش: 1396/2/2 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1396/3/23 | انتشار الکترونیک: 1396/3/2

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.