دوره 24، شماره 4 - ( زمستان 1396 )
جلد 24 شماره 4 صفحات 272-263 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مهران شریفی1، علی شهرکی*2
1- گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد جهرم، جهرم، ایران.
2- استادیار، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران. ، ashahraki@science.usb.ac.ir
2- استادیار، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران. ، ashahraki@science.usb.ac.ir
چکیده: (7058 مشاهده)
زمینه و هدف: آسیب اعصاب محیطی، در حدود 3درصد از بیماران دچار ضربه و سانحه اتفاق می‌افتد. این آسیب باعث دژنراسیون والرین در محل آسیب به عصب می‌گردد و به‌صورت واکنشی برگشتی، به جسم سلولی نورون‌های آسیب‌دیده گسترش می‌یابد. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثرات محافظت نورونی عصاره الکلی گیاه دارویی درمنه (Artemisia herba-alba) بر دژنراسیون نورون‌های حرکتی آلفای شاخ قدامی نخاع به دنبال کمپرسیون عصب سیاتیک در موش صحرایی بود.
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، از 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شد. حیوانات به‌طور تصادفی به پنج گروه 6تایی شامل گروه‌های: کنترل (A) ، کمپرسیون(C) و سه گروه کمپرسیون همراه با تیمار با دوزهایmg/kg 50(D50) ،mg/kg 75 (D75) و mg/kg100(D100) عصاره الکلی درمنه به‌صورت تزریق داخل صفاقی هفته‌ای یکبار به‌مدت 4 هفته تقسیم شدند. در گروه کنترل، عضله در محل عصب سیاتیک شکافته شد؛ اما در گروه‌های کمپرسیون و تیمار پس از شکافتن عضله، عصب سیاتیک در معرض کمپرسیون قرار گرفت. در انتها موش‌ها بیهوش شده و تحت عمل پرفیوژن قرار گرفتند؛ سپس از ناحیه کمری نخاع نمونه‌برداری شد. پس از رنگ‌آمیزی مقاطع بافتی با آبی تولوئیدین، دانسیته نورونی مورد مطالعه قرار گرفت.
یافته‌ها: دانسیته نورونی در گروه C نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری را نشان داد (05/0 > p). دانسیته نورونی در گروه D50 (36/2±938/3) و گروه D75 (36/8±1259) نسبت به تراکم نورونی در گروه C (65/8±467/16) به‌طور معنی‌داری افزایش داشت (p<0/05). دانسیته نورونی در گروه D100 (96/9±1736/5) نسبت به گروه C (65/8±467/16) به‌طور معنی‌داری افزایش یافت (01/0 > p).
نتیجه‌گیری: عصاره الکلی گیاه درمنه، دارای اثرات محافظتی بر روی روند توسعه دژنراسیون موتونورون‌های حرکتی آلفای شاخ قدامی نخاع پس از آسیب عصب سیاتیک است.
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، از 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شد. حیوانات به‌طور تصادفی به پنج گروه 6تایی شامل گروه‌های: کنترل (A) ، کمپرسیون(C) و سه گروه کمپرسیون همراه با تیمار با دوزهایmg/kg 50(D50) ،mg/kg 75 (D75) و mg/kg100(D100) عصاره الکلی درمنه به‌صورت تزریق داخل صفاقی هفته‌ای یکبار به‌مدت 4 هفته تقسیم شدند. در گروه کنترل، عضله در محل عصب سیاتیک شکافته شد؛ اما در گروه‌های کمپرسیون و تیمار پس از شکافتن عضله، عصب سیاتیک در معرض کمپرسیون قرار گرفت. در انتها موش‌ها بیهوش شده و تحت عمل پرفیوژن قرار گرفتند؛ سپس از ناحیه کمری نخاع نمونه‌برداری شد. پس از رنگ‌آمیزی مقاطع بافتی با آبی تولوئیدین، دانسیته نورونی مورد مطالعه قرار گرفت.
یافته‌ها: دانسیته نورونی در گروه C نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری را نشان داد (05/0 > p). دانسیته نورونی در گروه D50 (36/2±938/3) و گروه D75 (36/8±1259) نسبت به تراکم نورونی در گروه C (65/8±467/16) به‌طور معنی‌داری افزایش داشت (p<0/05). دانسیته نورونی در گروه D100 (96/9±1736/5) نسبت به گروه C (65/8±467/16) به‌طور معنی‌داری افزایش یافت (01/0 > p).
نتیجه‌گیری: عصاره الکلی گیاه درمنه، دارای اثرات محافظتی بر روی روند توسعه دژنراسیون موتونورون‌های حرکتی آلفای شاخ قدامی نخاع پس از آسیب عصب سیاتیک است.
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی |
موضوع مقاله:
طب سنتي و طب مكمل
دریافت: 1395/10/8 | پذیرش: 1396/9/25 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1396/9/25 | انتشار الکترونیک: 1396/9/25
دریافت: 1395/10/8 | پذیرش: 1396/9/25 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1396/9/25 | انتشار الکترونیک: 1396/9/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |