دوره 24، شماره 2 - ( تابستان 1396 )                   جلد 24 شماره 2 صفحات 125-117 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران.
2- مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران. ، miri_moh2516@yahoo.com
چکیده:   (10677 مشاهده)
زمینه و هدف: با توجه به افزایش میزان سزارین در ایران به‌عنوان یک معضل بهداشتی و عوارض آن روی مرگ و میر مادران باردار، این مطالعه با هدف تعیین قدرت پیشگویی‌کنندگی نظریه رفتار برنامه‌ریزی‌شده بر میزان قصد زایمان طبیعی در زنان باردار شهر بیرجند انجام شد.
روش تحقیق: این مطالعه به‌صورت مقطعی بود و تعداد 195 زن باردار در هفته‌های20 تا 24 بارداری به ‌روش نمونه‌گیری در دسترس در شهر بیرجند در سال1394 مورد بررسی قرار گرفتند. جمع‌آوری داده‌ها با کمک پرسشنامه استاندارد‌شده منطبق با سازه‌های نظریه رفتار برنامه‌ریزی‌شده، صورت گرفت. پایایی پرسشنامه به‌وسیله آلفای کرونباخ در سؤالات آگاهی و نگرش، کنترل رفتار درک‌شده، هنجارهای انتزاعی به‌ترتیب 71/0 71/0، 87/0، 87/0محاسبه گردید .داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. جهت تعیین چگونگی ارتباط سازه‌ها، ضریب همبستگی پیرسون و جهت تعیین سهم هر یک از سازه‌ها، از روش آنالیز رگرسیون استفاده گردید.
یافته‌ها: میانگین سنی زنان باردار شرکت‌کننده در این مطالعه 4/5±07/26 بود. همبستگی مثبت معناداری بین تمام متغیرهای مدل رفتار برنامه‌ریزی‌شده با قصد زایمان مشاهده گردید (05/0P<). نتایج به‌دست آمده نشان داد که سازه‌های نظریه رفتار برنامه‌ریزی‌شده، 53/0 واریانس قصد را پیشگویی می‏کنند. سازه‌های هنجار انتزاعی (05/0P<، 415/0=β) و کنترل رفتار درک‌شده (05/0P<، 342/0=β) به‌ترتیب بهترین پیشگویی‌کننده قصد زایمان بودند.
نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر کارایی نظریه‌‌ی رفتار برنامه‌ریزی‌شده را به‌عنوان پیشگویی برای اتخاذ تدابیری جهت ترغیب مادران باردار به انتخاب زایمان طبیعی، نشان داد.
متن کامل [PDF 270 kb]   (1531 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی | موضوع مقاله: آموزش بهداشت
دریافت: 1395/8/1 | پذیرش: 1396/1/21 | انتشار الکترونیک: 1396/6/29

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.