دوره 23، شماره 2 - ( تابستان 1395 )                   جلد 23 شماره 2 صفحات 100-92 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Hojjati S, Daryanoosh F, Vojdani S, Nazem F. The Effect of Pulsed Electromagnetic Therapy on Femoral Bone Micro-Structure in Ovariectomized Rats. J Birjand Univ Med Sci 2016; 23 (2) :92-100
URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-2037-fa.html
حجتی سارا، دریانوش فرهاد، وجدانی سلمان، ناظم فرزاد. اثر درمان با پالس‌الکترومغناطیس بر ریز‌ساختارهای بافت استخوان ران در موش‌های آزمایشگاهی اواریکتومی‌شده . مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند 1395; 23 (2) :100-92

URL: http://journal.bums.ac.ir/article-1-2037-fa.html


1- گروه فیزیولوژی ورزشی، بخش تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران. و گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، شیراز، ایران. ، Sarah_hojjati@yahoo.com
2- گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، شیراز، ایران.
3- دانشگاه علوم پزشکی فسا، فسا، ایران
4- گروه فیزیولوژی ورزشی، بخش تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.
چکیده:   (11834 مشاهده)

زمینه و هدف: استئوپروز یک بیماری متابولیک استخوان است. برخی سودمندی میدان الکترومغناطیسی را بر استخوان گزارش کرده‌اند. هدف این مطالعه، ارزیابی اثر پالس‌الکترومغناطیس بر استحکام ران و ریز‌ساختارهای استخوان در  مدل تجربی پوکی استخوان بود.

روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 30 سر موش‌آزمایشگاهی  در 3 گروه کنترل، OVX و OVX+PEM تقسیم شدند. گروه OVX+PEM از هفته 12 پس ‌از‌ عمل، به‌مدّت 10 هفته (3روز در هفته) تحت درمان با پالس‌الکترومغناطیس (با شدّتmT4/2و فرکانس Hz5/7) به‌مدّت 30دقیقه قرار گرفت. سپس استخوان‌های ران‌آنها برای ‌‌تعیین استحکام و ریزساختارهای‌ بافت ‌استخوان (ضخامت استخوان‌های ترابکولار و کورتیکال و فواصل استخوان‌های ترابکولار) برداشته‌ شد. برای بررسی ریز‌ساختارها، نمونه‌ها با H&E رنگ‌آمیزی و توسط روش هاورد ‌اندازه‌گیری شدند. داده‌ها به‌وسیله آزمون‌های‌ آماری آنالیز ‌واریانس یک‌طرفه، تحلیل‌ واریانس با‌ اندازه‌گیری‌های ‌تکراری و تست تعقیبی شفه توسط نرم‌افزار SPSS (ویرایش 16)، تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: با وجود وزن اولیه یکسان موش‌های هر سه گروه (15/0P=)، وزن آزمودنی‌ها پس از 12 و 22‌هفته از اواریکتومی افزایش معنی‌داری یافت (05/0>P). ضخامت استخوان‌های کورتیکال، ترابکولار و استحکام ‌استخوان ‌ران در گروه  OVX (به‌ترتیب: 90/5±80/220X=، 001/0>P؛ 73/5±34/90X=، 001/0=P؛ 07/1±15/5X=، 002/0=P) و OVX+PEM (به‌ترتیب: 02/6±40/255X=، 001/0>P؛ 43/3±50/113X=، 008/0=P؛ 11/1±00/8X=، 015/0=P) نسبت به گروه کنترل (13/5±36/232X=،06/5±50/100 X=،16/1±95/6X=) به‌طور معنی‌داری کاهش یافت. ضخامت کورتیکال، ترابکولار و استحکام استخوان در گروه OVX+PEM نسبت به اوراکتومی به‌طور معنی‌داری افزایش یافت (001/0>P) و کاهش معنی‌داری در فاصله بین ترابکولارها در گروه OVX+PEM (87/2±60/111X=) نسبت به OVX(74/4±40/127X=) وجود داشت (001/0>P).

نتیجه‌گیری: پالس‌الکترومغناطیس به‌عنوان یک درمان غیر‌تهاجمی، می‌تواند اثرات سودمندی در بهبودی پوکی استخوان داشته باشد.

متن کامل [PDF 558 kb]   (1710 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (2591 مشاهده)  
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی | موضوع مقاله: فيزيولوژي
دریافت: 1394/11/15 | پذیرش: 1395/4/21 | انتشار الکترونیک: 1395/6/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Birjand University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb