زمینه و هدف: کیندلینگ، رفتار شبه‌اضطرابی را در جوندگان افزایش می‌دهد. استرس اکسیداتیو نقش مهمی در ایجاد اضطراب دارد. شواهدی مبنی بر اثر آنتی‌اکسیدانی گیاه بابونه وجود دارد؛ بنابراین در این مطالعه، اثر بابونه بر رفتارهای شبه‌اضطرابی ناشی از کیندلینگ در موش صحرایی بررسی شد.

روش تحقیق: این مطالعه تجربی بر روی 40 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار آلبینو با وزن 200 تا 250 گرم نژاد انجام شد. حیوانات به‌صورت تصادفی در چهار گروه: کنترل، کیندله، کیندله دریافت‌کننده دیازپام و کیندل‌شده دریافت‌کننده عصاره قرار گرفتند. کیندلینگ با تزریق درون صفاقی پنتیلن تترازول (40 میلی‌گرم / کیلوگرم) هر 48 ساعت، تا بروز رفتار کامل تشنجی القا شد. داروها به‌صورت درون‌صفاقی و 45 دقیقه قبل از آخرین دوز پنتیلن‌تترازول تزریق شد. سپس حیوان در دستگاه ماز مرتفع بعلاوه قرار گرفت و درصد زمان صرف‌شده در بازوی باز و درصد ورود به بازوی باز ماز (به‌عنوان شاخص اضطراب) توسط دوربین ثبت شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار ANY-maze ارزیابی گردید. سطح معنی‌داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: القای کیندلینگ، افزایش معنی‌داری در سطح اضطراب حیوانات (کاهش زمان حضور در بازوی باز ماز) ایجاد نمود (2/5±35 ثانیه کنترل، 5/1±20 ثانیه کیندله)(05/0P<). پیش‌مصرف عصاره بابونه (mg/kg30) و دیازپام (mg/kg2) توانست با کاهش سطح اضطراب (افزایش زمان حضور در بازوی باز به 5/3±54 ثانیه)، درصد زمان حضور (10% کیندله، 30% بابونه) و درصد ورود به بازوی باز ماز مرتفع و فعالیت حرکتی را به‌صورت معنی‌داری افزایش دهد (05/0P<).

نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد که بابونه سطح اضطراب افزایش‌یافته در موش‌های کیندل‌شده را کاهش می‌دهد؛ اگر چه مکانیسم دقیق این اثر روشن نیست و به مطالعات بیشتری نیاز دارد.