زمینه و هدف: شناسایی متغیّرهای سازمانی مرتبط با توانمندی کارکنان، می‌تواند موجب ارتقای عملکرد سازمانی بیمارستان‌ها شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت و ارتباط بین جوّ سازمانی و سکوت سازمانی با توانمندی روان‌شناختی کارکنان در بیمارستان‌های دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند انجام شد.

روش تحقیق: این مطالعه همبستگی، به صورت مقطعی در سال 1394 اجرا شد. با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای، 400 نفر از کارکنان بیمارستان‌های دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌های جوّ سازمانی، سکوت سازمانی و توانمندی روان‌شناختی بود که روایی آن‌ها با قضاوت خبرگان و پایایی هر سه پرسشنامه با آلفای کرونباخ بیشتر از 7/0 تأیید شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های تی یک نمونه‌ای، همبستگی پیرسون، تی‌مستقل و آنوا یک‌طرفه در نرم‌افزارSPSS  (ویرایش 18) استفاده شد. کسب 70% مقیاس لیکرت (5/3)، به‌عنوان نقطه برش برای وضعیت مطلوب هر متغیّر در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: میانگین جوّ سازمانی و سکوت سازمانی به‌ترتیب: 67/0±94/2 و 56/0±18/3 بود که سطح مطلوبی در بیمارستان‌های مورد مطالعه نداشتند (05/0P<). اگرچه میانگین کلی متغیّر توانمندی روانشناختی با مقدار 58/0±6/3، سطح نسبتاً مطلوبی داشت، اما دو مؤلّفه اعتماد به دیگران و خودسامانی به‌ترتیب با میانگین 83/0±2/3 و 67/0±42/3 سطح مطلوبی را نشان ندادند (05/0P<). جوّ سازمانی و سکوت سازمانی به‌ترتیب با ضریب همبستگی 6/0 و 58/0، رابطه مستقیم و به نسبت قوی با توانمندی روانشناختی نشان دادند (05/0P<).

نتیجه‌گیری: مدیران بیمارستان‌ها با ایجاد برنامه‌های بهبود جوّ سازمانی و کاهش پدیده سکوت در راستای تقویت مشارکت و ابراز نظر کارکنان، می‌توانند زمینه توانمندی روانشناختی در کارکنان را بهبود بخشند.