زمینه و هدف: نزدیک‌بینی از شایع‌ترین شکایات مراجعه‌کنندگان به چشم پزشکان است. با توجه به رو به رشد بودن این اختلال، این مطالعه با هدف بررسی عوامل مرتبط با پیشرفت نزدیک‌بینی در بیماران مراجعه‌کننده به کلینیک چشم پزشکی بیمارستان ولیعصر شهر بیرجند  طراحی شد.

روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی، با روش نمونه‌گیری غیر احتمالی آسان و اتفاقی، 403 فرد نزدیک‌بین مراجعه‌کننده به کلینیک چشم‌پزشکی بیمارستان ولیعصر بیرجند در سال 1391 انتخاب شدند و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق‌ساخته بود که توسط اپتومتریست تکمیل گردید. افزایش بیشتر از نیم دیوپتر دلالت بر پیشزفت نزدیک‌بینی داشت. پس از تکمیل پرسشنامه‌ها، داده‌ها در نرم‌افزار SPSS  (ویرایش 16) وارد شد و به‌وسیله آزمون آماری Chi-Square تجزیه و تحلیل گردید.

یافته‌ها: در این مطالعه پیشرفت نزدیک‌بینی در 4/47% افراد در چشم راست و در 6/47% افراد در چشم چپ مشاهده گردید. پیشرفت نزدیک‌بینی با متغیرهای سن و ساعات مطالعه در شبانه‌روز (در هر دو چشم) و متغیّرهای جنس و ساعات استفاده از عینک در شبانه‌روز (در یک چشم) ارتباط معنی‌داری داشت.

نتیجه‌گیری: پیشرفت نزدیک‌بینی با متغیّرهای سن و ساعات مطالعه در شبانه‌روز (در هر دو چشم) و متغیّرهای جنس و ساعات استفاده از عینک در شبانه‌روز ارتباط دارد؛ بنابراین کنترل این متغیرها می‌تواند نقش پیشگیری‌کننده و یا درمانی برای افرادی که زمینه ابتلا به این عیب انکساری را دارند یا به آن مبتلا هستند، داشته باشد.