دوره 11، شماره 1 - ( بهار 1383 )                   جلد 11 شماره 1 صفحات 15-9 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print


چکیده:   (17974 مشاهده)
زمینه و هدف: بیماریهای اسهالی حاد نه تنها به عنوان یکی از عوامل عمده ایجاد عوارض در مناطق مختلف جهان (حدود یک میلیارد نفر در سال) هستند، بلکه علت اصلی مرگ و میر (علل 4 تا 5 میلیون مورد مرگ در سال) نیز می باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر کپسول نرم مرزه (Lomex) در درمان اسهال نوع I و مقایسه آن با دارونما انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی دوسوکور تصادفی کنترل شده، 56 نفر از بیماران مبتلا به اسهال نوع I در محدوده سنی 10 تا 65 سال مورد بررسی قرار گرفتند. پس از جلب رضایت شرکت در پژوهش، ابتدا پرسشنامه ای شامل مشخصات فردی، زمان شروع اسهال، تعداد دفعات در روز، تب و... تکمیل و بیماران به صورت تصادفی در 2 گروه دریافت کننده کپسول نرم مرزه (دارو) و گروه دارونما قرار گرفتند و وضعیت آنان 24، 48 و 72 ساعت بعد مورد ارزیابی قرار گرفت. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمونهای آماری t و Mann-Whitney مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میزان بهبودی اسهال در 24 ساعت اول در گروه دارو 63% و در گروه دارونما 9/25% بود؛ این اختلاف از نظر آماری معنی دار تلقی گردید (013/0=P). این تفاوت 48 و 72 ساعت بعد از شروع بیماری نیز معنی دار بود (به ترتیب 001/P<۰ و 058/P=۰). فراوانی دل پیچه 24 ساعت بعد از شروع درمان در گروه دارو 7/35% و در گروه دارونما 68% بود (058/0=P). از نظر فراوانی دل پیچه، 48 ساعت بعد از اولین مراجعه اختلاف معنی داری بین گروه دریافت کننده دارو و گروه دارونما وجود داشت (001/P<۰). در مورد تعداد دفعات اجابت مزاج، 48 ساعت بعد از مراجعه اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده گردید (001/P<۰) و در گروه دارو به نحو بارزی کمتر بود. میانگین زمان قطع اسهال در گروه دارو 6/22± 7/25 ساعت و در گروه دارونما 7/25± 2/50 ساعت بود؛ این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (001/P<۰)؛ زمان قطع دل پیچه در گروه دارونما 5/21± 24 و در گروه دارو 12± 8/10 ساعتبود (038/P=۰).نتیجه گیری: نتایج این تحقیق ارزش داروی گیاهی کپسول نرم مرزه (LomexR) را در برطرف کردن علائم اسهال نسبت به دارونما مشخص نمود.
واژه‌های کلیدی: اسهال نوع I، کپسول نرم، لومکس، مرزه
     
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی | موضوع مقاله: طب سنتي و طب مكمل
دریافت: 1385/6/15 | پذیرش: 1394/12/20 | انتشار الکترونیک: 1394/12/20

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.