دوره 22، شماره 2 - ( تابستان 1394 )                   جلد 22 شماره 2 صفحات 168-161 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- مرکز تحقیقات ژنومیک، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
2- گروه بیوشیمی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران ، mreza.behravan@Bums.ac.ir
3- عضو مرکز تحقیقات آترواسکلروز و عروق کرونر، گروه فیزیولوژی و فارماکولوژی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران؛
4- گروه پزشکی اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
5- مرکز تحقیقات هپاتیت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران
6- گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده:   (13528 مشاهده)
زمینه و هدف: آمیب‌های آزادزی، به‌عنوان انگل‌های اختیاری، پاتوژن‌های فرصت‌طلب و آمیب‌های آمفی‌زوئیک توصیف شده‌اند که در محیط، به فراوانی منتشرمی شوند و در سیستم عصبی مرکزی انسان و حیوانات، ایجاد عفونت می‌کنند. هدف از انجام این مطالعه، شناسایی آمیب‌های آزادزی در آب‌های سطحی شهر بیرجند به روش کشت و بررسی میکروسکوپی بر اساس ویژگی‌های ریخت‌شناسی بود. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، تعداد 50نمونه آب، از آب‌های سطحی شهر بیرجند، از استخر پارک‌ها، میادین عمومی، آب‌نماها و ایستگاه‌های برداشت آب جمع‌آوری گردید و در آزمایشگاه، از فیلترهای کاغذی نیتروسلولز عبور داده شد. عناصر باقیمانده روی فیلترها، در محیط کشت آگار غیرمغذی کشت داده شد و پس از گذشت چند هفته، با استفاده از ویژگی‌های ریخت‌شناسی، آمیب‌های رشدیافته شناسایی گردید. یافته‌ها: از مجموع 50نمونه کشت داده‌شده بر روی محیط کشت آگار غیرمغذی، 19 (38%) نمونه آب، آلوده به آمیب جنس آکانتاموبا بود. در 2نمونه (4%) نیز آمیب آزادزی خانواده والکامفیده مشاهده گردید. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد، میزان قابل توجهی از آب‌های سطحی شهر بیرجند، به انگل آکانتاموبا آلوده می‌باشد؛ از این رو، توجه پزشکان به بیماری‌های ناشی از آن و توجه دست‌اندرکاران بهداشتی منطقه به نقش احتمالی آب‌های راکد سطحی در انتقال این عامل عفونی و نصب علایم خطر در این مکان‌ها ضروری به‌نظر می‌رسد.
متن کامل [PDF 460 kb]   (5165 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی | موضوع مقاله: بهداشت محيط
دریافت: 1393/11/14 | پذیرش: 1394/4/15 | انتشار الکترونیک: 1394/5/18

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.