مجله علمی دانشگاه

پوست، بزرگ‌ترین و سنگین‌ترین عضو موجود در بدن انسان است که علاوه بر نقش‌های مهمی که در محافظت، دفع مواد زاید و کمک به سنتز ویتامین D دارد، ارگان مهم حسی است که می‌تواند یک نقش اساسی در حفظ هموستاز بدن ایفا نماید. از بین‌رفتن تمامیت پوست می‌تواند ضایعات و بیماری‌هایی را برای فرد ایجاد نماید که منجر به ناتوانی‌های جسمی و حتی مرگ او گردد؛ از این رو، یکی از مهم‌ترین مسائلی که علم پزشکی تاکنون با آن روبرو بوده است، مسئله درمان زخم‌ها با هدف ترمیم در کوتاه‌ترین زمان ممکن و با کمترین عوارض جانبی است. افزایش سرعت بهبود زخم، اثرات زیادی چه از نظر اقتصادی و چه از نظر بهداشتی به‌دنبال دارد؛ به همین دلیل، پژوهش‌های مختلفی به‌طور اختصاصی برای استفاده از روش‌های درمانی جدید از جمله: استفاده از داروهای شیمیایی، گیاهی، هومیوپاتی و روش‌های فیزیکی مثل: لیزردرمانی و سایر روش‌های درمانی، روز به روز در حال پیشرفت است. در ده‌های اخیر، استفاده از طبّ گیاهی به‌عنوان یک روش کارآمد و استراتژیک، در دستور کار اکثر کشورهای دنیا از جمله ایران قرار گرفته است. در پزشکی سنتی ایران، شیوه‌های بسیار گوناگونی در استفاده از گیاهان برای درمان بیماری‌ها مشاهده می‌شود که با توجه به وسعت جغرافیایی و گوناگونی بسیار زیاد پوشش گیاهی کشور ما، این همسویی دارای توجیه کاملاً منطقی می‌باشد. در این مقاله، به بررسی و مقایسه خواص ترمیمی تعدادی از مهمترین گیاهان دارویی بومی ایران بر تسریع روند بهبود زخم‌های ناشی از بریدگی به‌منظور ارائه دارویی مؤثّر با منشأ گیاهی پرداخته می‌شود.