زمینه و هدف: سر و صدا که شایع‌ترین منبع استرس‌زای محیطی به‌شمار می‌رود، اثرات روان‌شناختی و فیزیولوژیکی مخرّبی بر انسان دارد. این پژوهش با هدف تعیین منابع صدا و سنجش آن در بخش مراقبت‌های ویژه عمومی بیمارستان ولیعصر بیرجند انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی، تراز معادل صوت 15 دقیقه‌ای و ماکزیمم و مینیمم تراز صدا، در تمامی شیفت‌ها، در 5 ایستگاه و در قسمت‌های مختلف بیمارستان شامل: ورودی، ایستگاه پرستاری، اتاق استراحت و قسمت‌های بستری، مورد سنجش قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Excel و SPSS (ویرایش13)، تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین کلّی تراز صوت در بخش مراقبت‌های ویژه عمومی، معادل6/1±9/60 دسی‌بل بود که بیشتر از حدّ مجاز تعیین شده است. میانگین مقادیر ماکزیمم صوت 2±5/82 دسی‌بل و بالاترین میزان آلودگی صدا در ایستگاه پرستاری به‌دست آمد. تفاوت مقادیر تراز صدا در ماه‌های مختلف و در بیماران با درجه هوشیاری متفاوت، (001/0 , P<045/0P=) و ارتباط آن با تعداد ونتیلاتورهای مورد استفاده (005/0P=)، معنی دار بود. نتیجه‌گیری: بالابودن میزان آلودگی صدا، می‌تواند سلامتی پرسنل در دراز مدت و بهبودی بیمار را با مشکلاتی همراه سازد. با توجه به اینکه ایستگاه پرستاری، بالاترین تراز صدا را به خود اختصاص داده و انجام فعالیّت‌های مختلف توسط پرسنل، مهمترین عامل ایجاد آلودگی در بیمارستان می‌باشد، ضروری است تا آموزش‌های لازم در ارتباط با نحوه صحیح انجام کار، برای ایجاد یک محیط آرام و کم سر و صدا صورت پذیرد.

واژه‌های کلیدی: سنجش صدا، بخش مراقبت‌های ویژه، ماکزیمم صوت

متن کامل [PDF 342 kb]   (3962 دریافت)