زمینه و هدف: دیابت، یکی از بیماری‌های ناشی از نقصان در ترشح و یا عملکرد انسولین می‌باشد. آب انار، ماده‌ای مغذی است که در طبّ سنتی برای درمان برخی از بیماری‌ها از آن استفاده می‌شود؛ از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر آب انار بر میزان انسولین و قند خون در موش‌های صحرایی انجام گرفت. روش تحقیق: پژوهش حاضر، یک مطالعه تجربی است که در آن 90 سر موش صحرایی نر بالغ با وزن 200-220 گرم، در گروه‌های کنترل، شاهد و تجربی دیابتی و غیردیابتی مورد مطالعه قرار گرفتند.گروه‌های تجربی به‌ترتیب: دوزهای 1، 2 و 4 میلی‌لیتر آب انار را به ازای هر موش و برای مدت 21 روز به‌صورت گاواژ دریافت کردند. برای ایجاد دیابت، از تزریق درون صفاقی mg/kg60 استرپتوزوسین استفاده شد. در پایان روز بیست و یکم، از قلب حیوانات خونگیری به عمل آمد و سپس میزان سرمی انسولین و گلوکز اندازه‌گیری گردید. داده‌ها به کمک آزمون‌های ANOVA و آزمون پیگیری LSD و با استفاده از نرم‌افزار SPSS (ویرایش 18)، مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که تجویز آب انار در دوزهای حداقل، متوسط و حداکثر، به گروه‌های دیابتی‌شده، باعث کاهش معنی‌دار گلوکز به‌ترتیب در سطح 05/0=P، 005/0=P و 0005/0=P و افزایش انسولین در گروه‌های دیابتی‌شده به‌ترتیب: در سطح 023/0=P، 015/0=P و 002/0=P نسبت به گروه کنترل گردید و در گروه‌های غیردیابتی تأثیر معنی‌داری نداشت. نتیجه‌گیری: آب انار به‌دلیل داشتن ترکیبات آنتی‌اکسیدانی نظیر فلاونوئیدها و از طریق افزایش هورمون انسولین، باعث کاهش میزان قند خون در موش‌های دیابتی‌شده با استرپتوزوسین می‌گردد.

واژه‌های کلیدی: آب انار، انسولین، گلوکز، دیابت، موش صحرایی

متن کامل [PDF 197 kb]   (5729 دریافت)