زمینه و هدف: اعتیاد به مواد مخدر خانمان سوز است اما خانمان سوزتر از آن اعتیاد به داروها و مواد به ظاهر شادی بخش است. بی‏شک برخی از نوجوانان و جوانان بدون داشتن آگاهی کافی، از این قرصها به عنوان پایان دهنده غمهایشان استفاده می کنند. با توجه به آمار روزافزون مصرف این ماده در کشور، مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان آگاهی و نگرش دانشجویان دانشگاههای شهر بیرجند نسبت به قرصهای اکستازی و به منظور دستیابی به اطلاعات پایه درخصوص برنامه ریزیهای لازم جهت ارتقای سطح آگاهی قشر آسیب پذیر جامعه انجام شد.
روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 536 دانشجو از دانشگاههای علوم پزشکی، آزاد اسلامی و دانشگاه بیرجند مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ساختاری شامل 30 سوال بود که روایی آن به روش اعتبار محتوا سنجیده و پایایی پرسشنامه به روش آزمون مجدد محاسبه گردید. داده ها با استفاده از آزمون Chi-Square، t و آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معنی داری P<0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: آگاهی، %63.4 از دانشجویان در سطح ضعیف، %29.7 در سطح متوسط و فقط %6.9 در سطح بالا قرار داشت. %13.6 از دانشجویان این قرصها را دیده بودند و فقط %4.3 از این قرصها استفاده کرده بودند. بین میانگین نمره آگاهی و متغیرهای جنس، محل زندگی، دانشگاه محل تحصیل ارتباط معنی داری وجود نداشت؛ همچنین بین مصرف قرصهای اکستازی با دانشگاه محل تحصیل و رتبه تولد ارتباط معنی داری وجود نداشت، اما ارتباط بین مصرف قرصهای اکستازی با محل زندگی، جنس و سطوح آگاهی دانشجویان ارتباط معنی دار بود (P<0.05).
نتیجه گیری: پایین بودن اطلاعات و آگاهی عامل مهمی در گرایش افراد آسیب پذیر جامعه به قرصهای اکستازی می باشد؛ همچنین زندگی در اماکن بدون نظارت مثل خانه های استیجاری دانشجو نیز می تواند عاملی در گرایش دانشجویان به سوی مواد مخدر و... باشد.