دوره 20، شماره 1 - ( بهار 1392 )                   جلد 20 شماره 1 صفحات 28-20 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- مرکز تحقیقات نوروفیزیولوژی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران ، mehjour@yahoo.com
2- مرکز تحقیقات نوروفیزیولوژی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
3- مرکز تحقیقات نوروفیزیولوژی و مرکز تحقیقات کارآزمایی بالینی طب سنتی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
4- دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
چکیده:   (15175 مشاهده)

 زمینه و هدف: صرع، یک بیماری عصبی نسبتاً شایع است. استرس اکسیداتیو، نقش مهمی در پاتوژنز صرع دارد. در این مطالعه، اثر استیل ال‌کارنیتین بر شاخص‌های استرس اکسیداتیو بافت هیپوکامپ موش‌های صحرایی صرعی، مورد بررسی قرار گرفت.

روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، موش‌های صحرایی به پنج گروه: شم، صرعی، صرعی تحت تیمار با اسید والپروئیک و سه گروه صرعی تحت درمان با استیل ال‌کارنیتین با دوزهای 50 و 100 میلی‌گرم بر کیلوگرم و اسید والپروئیک با دوز 200 میلی‌گرم/کیلوگرم در سه روز قبل از جراحی تقسیم شدند. رفتار تشنجی موش‌ها، در دوره‌های زمانی 4 ساعته بررسی شد و برای اندازه‌گیری شاخص‌های استرس‌اکسیداتیو، میزان مالون‌دی‌آلدئید و نیتریت و سطح فعالیت آنزیم سوپراکسید دیس‌موتاز در هموژنه بافت هیپوکمپ تعیین شد. داده‌ها پس از ورود به نرم‌افزار SPSS (ویرایش 16)، با استفاده از آزمون‌های آماری ANNOVA یک‌طرفه و x2 تجزیه و تحلیل شدند.

 یافته‌ها: تجویز استیل ال‌کارنیتین در دو دوز 50 و 100 میلی‌گرم بر کیلوگرم، موجب کاهش معنی‌دار شدت تشنج‌ها گردید (به ترتیب 05/0>P و 01/0>P )؛ همچنین درمان با استیل‌ال‌کارنیتین در دوز 50 میلی‌گرم بر کیلوگرم، سطح مالون دی‌آلدئید را به طور معنی‌داری کاهش داد (05/0>P) اما تغییر معنی‌داری در مورد سطح نیتریت و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیس‌موتاز مشاهده نشد.

 نتیجه‌گیری: پیش‌‌تیمار با استیل‌ال‌کارنیتین، دارای اثر ضدّ تشنجی بوده و در دوز 50 میلی‌گرم بر کیلوگرم، موجب کاهش سطح مالون دی‌آلدئید به عنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی در حیوانات صرعی می‌گردد و تأثیر مطلوب بر سطح نیتریت و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیس‌موتاز ندارد.

متن کامل [PDF 268 kb]   |   متن کامل (HTML)   (3706 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی | موضوع مقاله: فيزيولوژي
دریافت: 1391/3/12 | پذیرش: 1392/2/25 | انتشار الکترونیک: 1394/12/20

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.