زمینه و هدف: یکی از رایج‏ترین عوارضی که مبتلایان به سرطان از آن رنج می‏برند مشکلات روانی مانند افسردگی، کاهش عملکرد حیاتی و افزایش خطر مرگ می‏باشد. هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر گروه‏درمانی شناختی-رفتاری بر کاهش افسردگی در بیماران مبتلا به سرطان می‏باشد. روش تحقیق: این پژوهش مطالعه‏ای نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه‏ آماری متشکل از بیماران مبتلا به سرطان بیمارستان امام رضا(ع) شهرستان بیرجند در سال 88- 89 بوده و حجم نمونه هم شامل 24 بیمار مبتلا به سرطان می‏باشد که بر اساس معیارهای تشخیصی DSM-IV و آزمون افسردگی بک انتخاب شدند که به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه‏ی 5/1 ساعته تحت درمان شناختی-رفتاری به صورت گروهی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچگونه درمان روانشناختی دریافت نکردند. به منظور تجزیه و تحلیل یافته‏ها از نرم‏افزار spss 15.0 و آزمون‏های آماری Tزوج و تحلیل کواریانس استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج حاصل نشان داد که پس از اعمال روش‏های درمان، میزان افسردگی بیماران گروه آزمایش به 38/7±58/8 کاهش پیدا کرد که از نظر آماری معنادار بود ( 001/0 > P) در حالی که میزان افسردگی گروه کنترل (87/11±33/28) کماکان ثابت بوده است. نتیجه‌گیری: درمان شناختی-رفتاری نقش پراهمیتی بر کاهش میزان افسردگی بیماران مبتلا به سرطان دارد. مداخله‏ی شناختی می‏تواند از طریق کاهش افسردگی، شناخت بیماران را تغییر دهد و آنها را قادر سازد که عقیده‏ مثبت‏تری در کنترل خودشان داشته باشند.

واژه‌های کلیدی: افسردگی، سرطان، گروه‌درمانی شناختی– رفتاری

متن کامل [PDF 228 kb]   (4022 دریافت)