دوره 19، شماره 4 - ( زمستان 1391 )                   جلد 19 شماره 4 صفحات 438-430 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- عضو مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری و مامایی شرق کشور، گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران. ، thayebehk@yahoo.com
2- عضو مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری و مامایی شرق کشور، گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران.
3- بیمارستان ولیعصر (عج)، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران.
چکیده:   (22282 مشاهده)
زمینه و هدف: مطالعات نشان داده‌اند، استفاده روزافزون و مشکل‌ساز از تلفن همراه، با پرخاشگری در همه سنین و هر دو جنس ارتباط دارد. علی‌رغم استفاده گسترده از تلفن همراه در ایران، اثرات اعتیادی و پیامدهای روانشناختی و رفتاری آن به خوبی بررسی نشده است. هدف از این پژوهش، تعیین شیوع وابستگی به تلفن همراه و پرخاشگری در نوجوانان شهر بیرجند در سال 1390می‌باشد. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 637 نفر از دانش‌آموزان شهر بیرجند، با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای دو مرحله‌ای به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از دو پرسشنامه وابستگی به تلفن همراه (Hyun Young Koo-2009) و پرسشنامه پرخاشگری Perry شامل چهار جنبه از پرخاشگری (فیزیکی، کلامی، خشم و خصومت) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (ویرایش 15) و آزمون‌های آماری کای‌اسکوئر، تی‌مستقل، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون، در سطح معنی‌داری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: از637 نفر دانش آموز 15- 20 سال،3/95 درصد (611) وابستگی متوسط، 4/3 درصد (22) وابستگی شدید و 2/1درصد (8) اعتیاد داشتند. تفاوت معنی‌داری بین شدت وابستگی به تلفن همراه بر حسب سن، جنس، مقطع تحصیلی، تعداد تماس‌های ارسالی و دریافتی روزانه و پیام‌های دریافتی مشاهده نشد. بین وابستگی به تلفن همراه با پرخاشگری، رابطه مثبت و معنی‌داری وجود داشت (001/0P<). نتیجه‌گیری: اگر چه میزان وابستگی به تلفن همراه و پرخاشگری نوجوانان در این مطالعه، نسبت به سایر مطالعات کمتر می‌باشد، اما لازم است مداخلاتی به منظور پیشگیری از اثرات اعتیاد به تلفن همراه روی رفتارهای پرخاشگرانه انجام شود.
متن کامل [PDF 236 kb]   (8989 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله اصیل پژوهشی | موضوع مقاله: روانشناسي باليني
دریافت: 1391/1/23 | پذیرش: 1391/9/29 | انتشار الکترونیک: 1394/12/20

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.