مجله علمی دانشگاه

زمینه و هدف: در سال‌های اخیر، موادّ جدیدی از جمله نانوکامپوزیت‌ها به بازار معرفی شده‌اند که ادعا می‌شود از ویژگی‌های ممتازی مانند: زیبایی بالا، سایش کم، افزایش درصد فیلر و در نتیجه بهبود خواص مکانیکی برخوردار هستند. به علاوه این نوع کامپوزیت‌ها در شرایط خاص می‌توانند یون‌های فلوراید و یا کلسیم‌فسفات‌آمورف را برای رمینرالیزاسیون دندان آزاد نمایند. بنابراین در صورت دارابودن شرایطی از قبیل گیر و ریزنشت قابل قیاس با سیلنت‌های Conventional، می‌توان امید داشت این مواد در آینده جایگزین مناسبی برای سیلنت‌های رزینی Conventional باشند. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه میزان ریزنشت سیلنت Conventional، کامپوزیت Flowable و نانوکامپوزیت Flowable در سیلنت‌تراپی دندان‌های دائمی بود.

روش تحقیق: در این مطالعه آزمایشگاهی، 42 دندان پرمولر اول ماگزیلاری سالم کشیده‌شده انسان، جمع‌آوری و به‌طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. دندان‌ها در آکریل مانت گردیدند. شیارهای اکلوزالی نمونه‌ها تمیز شدند و پس از انجام آناملوپلاستی، سطوح آماده‌سازی‌شده، با اسید فسفریک 36درصد اچ و پس از شست و شو به آرامی با پوآر هوا خشک شدند. عامل باندینگ، درون شیارها قرار گرفت و پس از نازک‌شدن با هوا پلیمریزه گردید. در گروه اول سیلنت Conventional، در گروه دوم کامپوزیت Flowable و در گروه سوم نانوکامپوزیت Flowable درون پیت و فیشورها قرار داده و کیور شد. پس از ترموسایکلینگ، نمونه‌ها به‌مدت 24 ساعت در محلول فوشین بازی 2% غوطه ور و سپس در جهت باکولینگوالی برش داده شدند و بررسی میزان ریزنشت توسط استریومیکروسکوپ صورت گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری Mann-whitney U و Kruskal wallis مورد تجزبه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: اگرچه در هر سه گروه سیلنت Conventional، کامپوزیت Flowable و نانوکامپوزیت Flowable، مقادیر اندکی از ریزنش مشاهده گردید، ولی بیشترین کد مربوط به کد صفر (عدم ریزنشت) بود. در مقایسه میزان ریزنشت سه گروه تفاوت آماری معنی‌داری گزارش نگردید (05/0P>).

نتیجه‌گیری: میزان ریزنشت سیلنت Conventional، کامپوزیت Flowable و نانوکامپوزیت Flowable در سیلنت‌تراپی دندان‌های دائمی در شرایط آزمایشگاهی مشابه بوده و تفاوت آماری معنی‌داری ندارد.